Elohim: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
po co dwa razy przypisy? |
m SENS |
||
Linia 1:
'''Elohim''' (dosł. ''Bogowie''; [[język hebrajski|hebr.]] <font style="font-family:times; font-size:150%">אלוהים ,אֱלֹהִים</font>) – występujący około 2700 razy w [[Stary Testament|Biblii hebrajskiej]] jeden z tytułów Boga [[
Samo słowo ''El'' być może pochodzi od najwyższego boga w [[mitologia ugarycka|mitologii ugaryckiej]] – [[El]]a<ref>''The Cambridge Dictionary of Judaism and Jewish Culture'', edited by Judith R. Baskin, Cambridge University Press, Cambridge 2011, s. 90.</ref>. W takim wypadku można by tłumaczyć jego znaczenie jako „mocny”, „silny”. Choć słowo „Elohim” występuje często jako określenie bóstw (w znaczeniu „bogowie”), z [[przedimek|przedimkiem]] ''ha-'' oznacza ono jedynego Boga i w tej formie (jako ''ha-Elohim'') występuje w [[Tanach]]u ponad 2 tysiące razy gdy ''JHWH'' ponad 6 tysięcy razy. [[Żydzi|Izraelici]] prawdopodobnie używali tytułu „Elohim” dla oddania majestatu osoby (podobnie gdy król, mówiąc o sobie, używał liczby mnogiej – tzw. ''[[pluralis majestatis|pluralis maiestatis]]''). W liczbie mnogiej dopatrywano się także śladów pierwotnego [[politeizm]]u Izraelitów<ref>Eugeniusz Dąbrowski, ''Religie Wschodu'', Księgarnia św. Wojciecha, Poznań 1962, s. 290.</ref>. [[Teoria źródeł]] wyodrębnia fragmenty [[Tora|Pięcioksięgu]], w których używana jest ta forma imienia Boga, jako należące do [[redakcja|redakcji]] ([[tradycja|tradycji]]) tzw. ''elohistycznej'' (częstsze użycie formy ''Elohim'' - ''Bogowie'') w odróżnieniu od tradycji tzw. ''jahwistycznej'', w której przeważa użycie imienia własnego Boga - JHWH (''Jahwe'').
|