Klub Międzynarodowej Prasy i Książki: Różnice pomiędzy wersjami

W klubach, których sieć z czasem objęła wszystkie większe miasta w Polsce sprzedawano przede wszystkim prasę polską oraz pochodzącą z głównych krajów bloku wschodniego, przede wszystkim [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Do placówek KMPiK na bieżąco dostarczano więc m.in. [[Prawda (gazeta)|Prawdę]], [[Izwiestija]], [[Rudé právo]] czy też jedyną polskojęzyczną radziecką gazetę codzienną [[Czerwony Sztandar (Wilno)|Czerwony Sztandar]]. Towarzyszył im szeroki wybór periodyków tematycznych z tychże krajów. Okazjonalnie nabywać można było także publikacje zachodnie. Znacznie szerszy ich wybór znajdował się natomiast w obszernych czytelniach wchodzących w skład większości klubów z których korzystać można było bezpłatnie, ale za pozostawieniem dowodu tożsamości "pod zastaw". Kluby wyposażone były także w kawiarenki (kawa, herbata, napoje gazowane, czasem ciastka), szatnie i ubikacje i mogły działać jako wystawy artystyczne oraz, po przestawieniu foteli, normalnie ustawionych wokół niskich stolików, jako miejsca spotkań z artystami i kameralnych koncertów. Niektóre kluby były w tym celu wyposażone w fortepiany. Przy klubach działały też już wówczas szkółki języków obcych. Pierwszy klub powstał w [[1948]] w [[Warszawa|Warszawie]] przy [[Plac Unii Lubelskiej w Warszawie|placu Unii Lubelskiej]]<ref>Informacja o pierwszym klubie KMPiK została podana podczas obchodów 60. urodzin Empiku w materiale filmowym przygotowanym przez Empik (18.10.2008, Warszawa, Empik Junior).</ref>. Na przełomie lat 50. i 60. XX w. funkcję dyrektora sieci pełniła [[Helena Michnik]]<ref>Yale Richmond, Talk at the Panel Debate at the conference "Fifty Years of the Fulbright Program in the Context of Polish-U.S. Diplomatic Relations" held at Warsaw's Royal Castle, January 23, 2009</ref>.

 

 

{{osobny artykuł|Empik}}