Minimalna deniwelacja względna: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
uproszczenie języka
→‎„Sucha wybitność” i „mokra wybitność”: 8848m -> 8850m wybitności Mount Everestu
Linia 11:
Wyróżnia się dwa rodzaje wybitności tzw. „mokrą wybitność” (ang. ''wet prominence'') i „suchą wybitność” (ang. ''dry prominence'')<ref name="helman">Adam Helman, ''The Finest Peaks–Prominence and Other Mountain Measures'', 2005.</ref>. „Mokra wybitność” to wybitność opisana w tym artykule. Zakłada ona, że powierzchnia ziemi obejmuje wszystkie stałe wody, śniegi i lody. Dlatego właśnie „mokra wybitność” najwyższego szczytu na danym lądzie równa jest jego wysokości n.p.m. „Sucha wybitność” ignoruje istnienie zbiorników wodnych, śniegów i lodów zakładając, że powierzchnię ziemi stanowi ich dno. „Sucha wybitność” szczytu jest równa jego „mokrej wybitności”, chyba że jest on najwyższy na danym lądzie lub jest otoczony przez śnieg i lód.
 
„Sucha wybitność” [[Mount Everest]] jest równa "mokrej wybitności" (8848&nbsp;m8850m) powiększonej o głębokość największej głębi ([[Głębia Challengera]] 10&nbsp;911 m), czyli 19&nbsp;761 m. „Sucha wybitność” [[Mauna Kea]] równa się „mokrej wybitności” (4205&nbsp;m) powiększonej o głębokość najwyższej przełęczy (ok. 5125&nbsp;m), czyli około 9330&nbsp;m. Jest to druga co do wielkości „sucha wybitność” po Mount Everest<ref name="helman"/>. „Sucha wybitność” [[Aconcagua|Aconcaguy]] równa się mokrej wybitności (6962&nbsp;m) plus głębokość najwyższej przełęczy w [[Cieśnina Beringa|Cieśninie Beringa]] (ok. 50&nbsp;m), czyli około 7012&nbsp;m.
 
„Sucha wybitność” stosuje się też do [[góra podwodna|gór podmorskich]].