Garry McCoy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
commons |
m Bot poprawia ujednoznacznienie Michelin |
||
Linia 26:
W roku [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 1999|1999]] Australijczyk w wyniku kłopotów finansowych był zmuszony zawiesić swą karierę i rozpocząć pracę w stolarstwie. W połowie sezonu dostał jednak szansę startów w zespole [[Red Bull]] [[Yamaha]] WCM, począwszy od GP Holandii, w zastępstwie Nowozelandczyka [[Simon Craafar|Simona Craafara]]. Australijczyk wykorzystał ją, prezentując dobre osiągi. Podczas zmagań na torze w Walencji Garry po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując trzecią pozycję. W klasyfikacji generalnej zajął 14. pozycję.
Sezon [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2000|2000]] był najlepszy w karierze McCoya. Rozpoczął go od zwycięstwa w inauguracyjnym GP RPA. Był tym samym pierwszym liderem klasyfikacji generalnej. Prowadzenie w mistrzostwach utracił po GP Japonii, w którym zajął dopiero dziewiąte miejsce. Środkowa część sezonu nie była najlepsza dla Garry'ego, który dojeżdżał w drugiej dziesiątce. Zwyżka formy nastąpiła pod koniec rywalizacji, kiedy to w sześciu ostatnich wyścigach czterokrotnie meldował się na podium, osiągając przy tym dwa zwycięstwa (GP Portugalii i GP Walencji). W Portugalii McCoy uzyskał jedyne w swej karierze pole position. Uzyskane punkty sklasyfikowały go na 5. lokacie, ze stratą zaledwie dziewięciu punktów do trzeciego Włocha [[Max Biaggi|Maxa Biaggi]]. Warto dodać, iż był jedynym zawodnikiem z czołówki, który korzystał z francuskich opon [[Michelin (przedsiębiorstwo)|Michelin]]. Styl jazdy Australijczyka, który preferował nadsterowny motocykl, świetnie zgrał się z budową ogumienia. Inna sytuacja miała miejsce u drugiego zawodnika [[Red Bull]] [[Yamaha]] WCM, Francuza [[Régis Laconi|Régisa Laconi]], który miał problemy z prowadzeniem motocykla.
Rok [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2001|2001]] również zapowiadał się dobrze dla Garry'ego. W pierwszym wyścigu (o GP Japonii) McCoy zajął drugą pozycję, do ostatnich metrów walcząc z późniejszym mistrzem świata [[Valentino Rossi]]m. Sezon został jednak zaprzepaszczony wypadkiem podczas treningów przed GP Francji, w którym Australijczyk doznał złamania nadgarstka. Uraz wykluczył go łącznie z pięciu wyścigów. Do rywalizacji powrócił podczas GP Wielkiej Brytanii, w którym zajął przyzwoite jedenaste miejsce. Na podium udało mu się stanąć dwukrotnie. Podczas zmagań na torze w Czechach i Malezji znalazł się na trzeciej pozycji. Zdobyte punkty pozwoliły mu zająć w klasyfikacji 12. lokatę, wyżej od zespołowego partnera [[Noriyuki Haga|Noriyuki Hagi]].
| |||