Bieksułtan Kotijew: Różnice pomiędzy wersjami

 

Był z pochodzenia [[Ingusze|Inguszem]]<ref>[http://www.dissercat.com/content/literaturno-publitsisticheskaya-deyatelnost-ingushskoi-diaspory-v-turtsii Artykuł omawiający działalność kulturalną inguskich emigrantów w Turcji]</ref>. Ukończył szkołę wiejską w [[Nazrań|Nazraniu]], a następnie szkołę realną we [[Władykaukaz|Władykaukazie]]. Następnie wstąpił do armii rosyjskiej. W latach 1904–1905 brał udział w [[wojna rosyjsko-japońska|wojnie rosyjsko-japońskiej]]. Został odznaczony Krzyżem Św. Jerzego. Podczas walk otrzymał poważną ranę, w związku z czym odesłano go do rezerwy. Po ukończeniu oficerskiej szkoły policyjnej objął funkcję komisarza policji w [[Majkop|Majkopie]]. W 1918 r. wstąpił do nowo formowanej [[Armia Ochotnicza (Rosja)|Armii Ochotniczej]]. Został oficerem do specjalnych poruczeń przy naczelnym dowództwie gen. [[Anton Denikin|Antona I. Denikina]]. Doszedł do stopnia sztabskapitana. W połowie listopada 1920 r. wraz z wojskami [[Biali (Rosja)|Białych]] ewakuował się do [[Gallipoli (półwysep)|Gallipoli]]. Zamieszkał w Stambule, gdzie otworzył sklep jubilerski. Zaangażował się w działalność emigracji północnokaukaskiej. Wydawał w języku tureckim pismo "Północny Kaukaz". Pisał artykuły do prasy emigracyjnej. Zajmował się tłumaczeniami powieści (m.in. [[Michaił Lermontow|Michaiła J. Lermontowa]]) z języka rosyjskiego. Po ataku wojsk niemieckich na [[ZSRR]] 22 czerwca 1941 r., przybył do [[III Rzesza|Niemiec]]. W [[1943]] r. został członkiem Północnokaukaskiego Komitetu Narodowego w [[Berlin|Berlinie]]. Po zakończeniu wojny współtworzył [[Północnokaukskie Antybolszewickie Zjednoczenie Narodowe]]. Pracował w redakcji pisma "Свободный Кавказ". Po pewnym czasie powrócił do [[Turcja|Turcji]].