Teodor Skumin Tyszkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

'''Teodor Skumin Tyszkiewicz''' herbu Leliwa (ur. 1533, zm. przed 15 kwietnia 1618 r.) Szlachcic pochodzenia ruskiego, pełniący urzędy; [[Wojewodowie nowogródzcy|wojewody nowogródzkiego]] od 1590 r., [[Podskarbi wielki litewski|podskarbiego wielkiego litewskiego]] w latach 1586-1590, [[Podskarbi nadworny litewski|podskarbiego nadwornego litewskiego]] od 1576 r.. Posłował do [[Moskwa|Moskwy]] w 1578 r.<ref>''Historia dyplomacji polskiej'', pod redakcją Zbigniewa Wójcika, Warszawa 1982, T. II.</ref>, ponadto był [[Starosta grodowy|starostą grodowym]] [[Grodno|Grodna]], a także [[Starosta niegrodowy|starostą niegrodowym]] [[Jurbork]]a, [[Olita|Olity]] i [[Nowowola|Nowowoli]]<ref>[http://www.epaveldas.lt/recordDescription/LMAB/MAB01-000276986 Monumentum virtuti meritissimae perillustris et magnifici Herois d. Theodori Tiskiewicz Skumin {{język|la}}] ({{język|pl}} Penegiryk ku czci Teodora Skumina Tyszkiewicza), Strona Litewskiej Akademii Nauk, [dostęp. 11.08.2013].</ref>.

 

 

Był on obok [[Konstanty Wasyl Ostrogski|Konstantego Wasyla Ostrogskiego]] najbardziej wpływową postacią wyznania prawosławnego w Rzeczypospolitej. Brał on udział w procesie powstawania [[Unia brzeska|unii brzeskiej]]. Przyjaźnił się z [[Prawosławna metropolia kijowska|metropolitą kijowskim]] [[Michał Rahoza|Michałem Rahozą]] i konsultował się z nim w tej sprawie. Ostatecznie, mimo swojego wcześniejszego niezdecydowania, poparł postanowienia unii brzeskiej i przystąpił do [[Kościoły greckokatolickie|kościoła greckokatolickiego]], zostając jego największym protektorem<ref>T. Kempa, ''Poparcie magnaterii litewskiej i ruskiej dla unii brzeskiej w pierwszych latach po jej wprowadzeniu'', „Rocznik Bialskopodlaski”, T. V, 1997, s. 18-20.</ref>.