Silnik strumieniowy: Różnice pomiędzy wersjami

''Inlet'' - wlot, ''Compression'' - sprężanie, ''Fuel injection'' - wtrysk paliwa, ''Combustion chamber'' - [[komora spalania]], ''Nozzle'' - [[dysza]], ''Exhaust'' - wylot. Liczby oznaczają prędkość strumienia względem [[Liczba Macha|liczby Macha]]]]

 

Silnik strumieniowy został opatentowany w [[1908]] r. przez francuskiego inżyniera [[René Lorin]]a. W [[1933]] r. [[Jurij Pobiedonoscew]] z [[ZSRR]] zbudował silnik GIRD-08. Od połowy lat trzydziestych prace nad silnikami strumieniowymi prowadził w Niemczech [[Wolf Trommsdorff]], konstruując szereg doświadczalnych pocisków z takim napędem, zaś T. Oswatitsch dokonywał w latach czterdziestych pionierskich i fundamentalnych badań nad osiowosymetrycznymi dyfuzorami naddźwiękowymi. Szereg konstrukcji silników strumieniowych powstało też w firmie [[Hellmuth Walter|Hellmutha Waltera]] w [[Kilonia|Kilonii]]. Badania nad tego typu silnikiem prowadzili również Amerykanin [[William Avery]] i [[René Leduc]], który w [[1949]] r. skonstruował pierwszy samolot z silnikiem strumieniowym [[Leduc 010]].

Komora spalania silnika strumieniowego jest ukształtowana tak, aby napływające z przodu [[powietrze]] zmniejszało [[prędkość]] przepływu i ulegało sprężaniu w [[dyfuzor]]ze wlotowym. Stabilizatory mają za zadanie wytworzyć zawirowania mieszanki paliwowo - powietrznej. To pozwala zapalić mieszankę i utrzymać proces [[spalanie|spalania]].

Wynika z tego, że przed zapłonem trzeba przepływ powietrza wymusić, najlepiej przez rozpędzenie całości do kilkuset kilometrów na godzinę.

Rysunek powyżej przedstawia silnik strumieniowy dla okołodźwiękowych prędkości przepływu. Do pracy w zakresie wysokich prędkości naddźwiękowych jest przeznaczony tzw. SCRJ (''Supersonic Combustion Ramjet'') zwany też [[Scramjet]].

 

Silniki strumieniowe znalazły zastosowanie głównie w technice wojskowej; służą do napędu szybkich manewrujących [[pocisk odrzutowy|pocisków odrzutowych]] dalekiego zasięgu. Do rozpędzenia pocisków do odpowiedniej prędkości stosowane są [[silnik rakietowy|silniki rakietowe]] lub są one wystrzeliwane z szybko lecących samolotów. Próbowano też stosować małe silniki strumieniowe, zamocowane na końcach łopat wirnika głównego, do napędu [[śmigłowiec|śmigłowców]]. Próby były spektakularne, ale niebezpieczne, wyniki obiecujące, lecz cały napęd mocno niepewny.

Atrakcyjną cechą silnika strumieniowego jest jego niewybredność pod względem paliwa: spala [[benzyna|benzynę]], [[nafta|naftę]], [[alkohole|alkohol]], [[parafina|parafinę]] i inne. W miejscu komory spalania może znajdować się dowolny [[wymiennik ciepła]] - można skonstruować silnik strumieniowy z [[reaktor jądrowy|reaktorem jądrowym]], a nawet silnik na [[koks]].

Jedynym obecnie [[samolot]]em załogowym, wykorzystującym pomocnicze silniki strumieniowe, jest zwiadowczy [[Lockheed]] [[Lockheed SR-71 Blackbird|SR-71 Blackbird]]. SR-71 zasadniczo jest napędzany dwoma [[silnik turboodrzutowy|silnikami turboodrzutowymi]], umieszczonymi w gondolach skrzydłowych. Zewnętrzna część gondoli tworzy silnik strumieniowy wokół silnika turboodrzutowego. Włącza się go kiedy trzeba zwiększyć prędkość.

 

* Wolf J.: Rozwój konstrukcji silnika strumieniowego; w: Najnowsze konstrukcje lotnicze – napędy; PWT, Warszawa, 1957.