Alcide De Gasperi: Różnice pomiędzy wersjami

| polityk = Alcide De Gasperi

| grafika = [[Plik:Alcide de Gasperi 2.jpg|180px]]

| opis grafiki =

| data urodzenia = 3 kwietnia 1881

| miejsce urodzenia = [[Pieve Tesino]]

| data śmierci = 19 sierpnia 1954

| miejsce śmierci = [[Borgo Valsugana]]

| funkcja = [[Premierzy Włoch|Premier Włoch]]

| partia = [[Chrześcijańska Demokracja (Włochy)|Chrześcijańska Demokracja]]

| od = 10 grudnia 1945

| do = 2 sierpnia 1953

| poprzednik = [[Ferruccio Parri]]

| następca = [[Giuseppe Pella]]

| odznaczenia =

| commons = Category:Alcide De Gasperi

| quote =

'''Alcide De Gasperi''' (czyt. ''alczide de gasperi''; ur. [[3 kwietnia]] [[1881]], w [[Pieve Tesino]] -– zm. [[19 sierpnia]] [[1954]], w [[Borgo Valsugana]]) – [[Włochy|włoski]] polityk, od [[12 grudnia]] [[1944]] do [[2 czerwca]] [[1946]] ostatni [[Ministrowie spraw zagranicznych Włoch|minister spraw zagranicznych]] Zjednoczonego Królestwa Włoch, a od [[13 lipca]] do [[18 października]] [[1946]] pierwszy minister tego resortu Republiki Włoch (funkcję tę pełnił jeszcze od [[26 lipca]] [[1951]] do [[29 czerwca]] [[1953]] i od [[16 lipca]] [[1953]] do [[2 sierpnia]] [[1953]]), w latach [[1945]]–[[1953]]1945–1953 [[Premierzy Włoch|premier Włoch]], od [[13 lipca]] [[1946]] do [[28 stycznia]] [[1947]] [[Ministrowie spraw wewnętrznych Republiki Włoskiej|minister spraw wewnętrznych]].

W latach [[1911]]-[[1918]] był posłem do [[Rada Państwa (Austria)|parlamentu austriackiego]]. Współzałożyciel (1919) i sekretarz generalny (od 1924) Włoskiej Partii Ludowej, poseł do parlamentu włoskiego, w czasie rządów [[Benito Mussolini]]ego więziony. W latach 1943-1954 był przewodniczącym włoskiej Partii Chrześcijańsko-Demokratycznej.

Rzecznik zjednoczenia Europy pod względem gospodarczym i obronnym. Współtwórca [[Rada Europy|Rady Europy]] (1949) i [[Europejska Wspólnota Węgla i Stali|Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali]]. Jest kandydatem na ołtarze [[Kościół łaciński|kościoła rzymskokatolickiego]]. [[beatyfikacja|Proces beatyfikacyjny]] De Gasperiego rozpoczął się na szczeblu diecezjalnym 29 kwietnia [[1993]] roku w [[Trydent|Trydencie]].

Był jednym z głównych zwolenników i realizatorów koncepcji integracji europejskiej. Pochodził z [[Pieve Tesino]]. Studiował filozofię w [[Wiedeń|Wiedniu]], a następnie pracował jako dziennikarz. Był deputowanym z ramienia Partii Ludowej. Po jej rozwiązaniu za czasów Mussoliniego, trafił do więzienia. Po wyjściu na wolność przez 14 lat pracował w bibliotece watykańskiej i pisał artykuły do dziennika "L'Ilustrazione„L’Ilustrazione Vaticana"Vaticana”. W czasie wojny przyczynił się do powstania [[Chrześcijańska Demokracja (Włochy)|Chrześcijańskiej Demokracji]]. Po wyzwoleniu De Gasperi, popierany przez Kościół i komunistów, stanął na czele rządu włoskiego (1945-1953), który w swojej polityce zagranicznej (wbrew przeważającej postawie neutralistycznej społeczeństwa i sceny politycznej) popierał idee integracji europejskiej i koncepcje atlantyzmu. Podjął próbę odbudowy prestiżu Włoch na arenie międzynarodowej, m.in. przez przystąpienie kraju do [[NATO]] i Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (pomimo braku krajowych zasobów węgla i importu stali z [[Wenezuela|Wenezueli]]). We wrześniu [[1946]] zawarł porozumienie graniczne z [[Austria|Austrią]], gwarantujące włoski stan posiadania w [[Tyrol Południowy|Tyrolu Południowym]]. Z uwagi na antyniemiecki charakter sojuszu, De Gasperi odmówił uczestnictwa Włoch w podpisanym w [[1948]] [[Traktat brukselski|Traktacie Brukselskim]].

W [[1952]] uhonorowany [[Nagroda Karola Wielkiego|Nagrodą Karola Wielkiego]].