Przeciwlotniczy pocisk rakietowy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Theeagle (dyskusja | edycje)
Zmiany drobne poprawienie składni.
m int.
Linia 1:
[[Plik:Pocisk r2.JPG|thumb|250px|[[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Radzieckie]] kierowane pociski przeciwlotnicze [[W-755]] zestawu rakietowego [[S-75]] Wołchow.]]
'''Rakieta przeciwlotnicza''' - [[pocisk]] wystrzeliwany z powietrza, ziemi lub wody (ze [[statek|statku]] lub [[okręt podwodny|okrętu podwodnego]]), którego zadaniem jest zwalczenie środków napadu powietrznego - [[statek powietrzny|statków powietrznych]] [[samolot]]ów i [[śmigłowiec|śmigłowców]] przeciwnika, operujących bezpośrednio nad polem walki lub do doraźnej ochrony przed nimi ważnych obiektów, w tym często przemieszczających się.
 
W zależności od miejsca, z jakiego został odpalony pocisk rakietowy zalicza się go do odpowiedniej klasy:
Linia 14:
Te ostatnie należą do najbardziej rozpowszechnionych rakietowych środków obrony przeciwlotniczej.
 
Postęp techniki i technologii już u schyłku lat 50. XX wieku sprawił, że możliwe stało się skonstruowanie [[Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy|przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych]], obsługiwanych na polu walki przez pojedynczego żołnierza. Zastosowanie w nich układu samonaprowadzania na podczerwień (a więc reagującego głównie na ciepło gazów wylotowych silników oraz nagrzewanie aerodynamiczne płatowca) zapewniało im dużą skuteczność oraz zredukowało czynności operatora do wykrycia celu, jego identyfikacji oraz potwierdzenia przechwycenia celu przez głowicę i jego odpalenie (zasada działania "odpal„odpal i zapomnij"zapomnij”). Prostota pocisku, wyrzutni oraz możliwość szybkiego wyszkolenia operatora sprawiają, że przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe są bronią stosunkowo tanią i z racji tego mogą być używane powszechnie, także na najniższych szczeblach organizacyjnych, a także do obrony pojedynczych stanowisk ogniowych, wozów bojowych czy jednostek pływających.
 
Metody naprowadzania na cel:
* [[radar]] - naprowadzanie za pomocą radaru polega na oznaczeniu przez operatora wiązką radaru celu. zależnie od rodzaju pocisku naprowadza go na cel za pomocą sygnałów kierujących, wiązki prowadzącej lub systemu samonaprowadzania w końcowej fazie lotu. Często spotyka się kombinacje kilku metod naprowadzania pocisku na cel.
* źródło ciepła - rakieta naprowadzana na źródło ciepła zostaje wystrzelona w kierunku celu (po uprzednim jego namierzeniu i identyfikacji), a następnie naprowadza się na źródło ciepła.
* [[Promień świetlny|wiązki]] [[laser]]a - operator zaznacza cel wiązką lasera i na tak oświetlony cel naprowadza się rakieta.
* optycznie - odbywa się za pomocą kamer.<br />
Stosuje się także niekierowane pociski rakietowe.