Fenazon: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m zamiana szablonu "źródła" na "dopracować" |
m już nie jest dostępny (vide http://indeks.mp.pl/ ) |
||
Linia 104:
Po raz pierwszy otrzymany przez [[Ludwig Knorr|Ludwiga Knorra]] w [[1883]] roku poprzez kondensację [[fenylohydrazyna|fenylohydrazyny]] z [[estry|estrem]] [[acetylooctan etylu|acetylooctowym]] i poddanie produktu działaniu [[jodek metylu|jodku metylu]]. Knorr nie wiedział jednak, jaki związek zsyntetyzował, a przeciwgorączkowe właściwości nowej substancji skłoniły go do przypuszczeń, że wyprodukował nową pochodną chinoliny. Dopiero w dalszych badaniach udało się ustalić prawdziwy przebieg syntezy i produkt końcowy. W ten sposób otrzymano jeden z pierwszych syntetycznych leków przeciwgorączkowych, pochodnych pirazolonu.
Fenazon jest najbardziej toksycznym lekiem z grupy [[pirazolony|pirazolonów]]<ref name="Podlewscy">{{Cytuj książkę | nazwisko= Podlewski | imię=Jan Kazimierz ( -1997) | nazwisko2= Chwalibogowska-Podlewska | imię2=Alicja | nazwisko3= Adamowicz | imię3=Robert | inni= | tytuł= Leki współczesnej terapii | data=2005 | wydawca=Split Trading | miejsce=Warszawa | isbn=83-85632-82-4 | strony=500}}</ref>. Dawniej bardzo popularny w polskim lecznictwie. Wchodził w skład wielu złożonych preparatów przeciwbólowych i przeciwgorączkowych (obecnie niedostępnych), m.in. ''Lumidrinalu'' tabl. (fenazon 0,3 g; [[kofeina]] czysta 0,05 g; [[fenobarbital|kwas fenyloetylobarbiturowy]] 0,015 g; [[efedryna|chlorowodorek efetoniny]] 0,02 g). Używany jeszcze niekiedy w [[Receptura apteczna|recepturze aptecznej]] jako [[surowiec farmaceutyczny]]. Zastosowany miejscowo wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe oraz znieczulające
{{Przypisy}}
| |||