Tadeusz Grabowski (1871–1960): Różnice pomiędzy wersjami

Był synem Antoniego (przedsiębiorcy drogowego i kierownika szybu naftowego, uczestnika [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]]) i Aliny z Pogorzelskich; uczęszczał do [[Gimnazjum św. Jacka]] w Krakowie gdzie zdał maturę w 1891. W latach 1891–1895 następnie studiował historię literatury i językoznawstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim (m.in. u [[Stanisław Tarnowski|Stanisława Tarnowskiego]]). Przez kolejny rok uzupełniał studia w dziedzinie literatury średniowiecznej w Ecole des Hautes Etudes w [[Paryż]]u. W 1896 pracował krótko jako profesor języka polskiego w gimnazjum realnym w [[Iwano-Frankiwsk|Stanisławowie]], a w latach 1896–1900 w [[I Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie|gimnazjum Św. Anny]] w Krakowie. W 1900 obronił doktorat na UJ (na podstawie pracy ''Michał Grabowski, jego pisma krytyczne i pojęcia polityczne''), w 1901 habilitował się (praca ''Ludwik Osiński i ówczesna krytyka literacka'') i został docentem w Katedrze Historii Literatury Polskiej. Bez powodzenia ubiegał się o objęcie tej katedry po przejściu na emeryturę Stanisława Tarnowskiego w 1909; został w tym samym roku mianowany profesorem nadzwyczajnym i kontynuował wykłady z historii literatury romantycznej i dziejów reformacji do 1919 (w 1912 nastąpiła zmiana nazwy katedry na I Katedrę Historii Literatury Polskiej). Był członkiem [[Liga Narodowa|Ligi Narodowej]] przed [[1910]] rokiem<ref>Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887-1907), Londyn 1964, s. 575.</ref>.