Monodia: Różnice pomiędzy wersjami

'''Monodia''' ([[Greka|gr.]] solowy śpiew) to:

#Gatunek muzyczny wyróżniający się jednolitą linią melodyczną i akompaniamentem. Chociaż tego rodzaju muzyka jest spotykana w wielu kulturach w całej ich historii, termin ten jest generalnie stosowany do włoskiej [[pieśń|pieśni]] powstałej w [[XVI wiek|XVI w.]], stanowiącej swoiste przeciwieństwo [[polifonia|polifonii]], w której każda część jest jednakowo ważna, i [[homofonia|homofonii]], w której [[akompaniament]] nie jest rytmicznie[[rytm]]icznie niezależny. Termin jest używany zarówno w odniesieniu do całego stylu, jak i pojedynczych pieśni - powstał on jednak dopiero we współczesnej muzykologii, zaś żaden z ówczesnych kompozytorów nie używał tego terminu.

Kompozycjami o monodycznej formie były: [[madrygał]]y, [[motet]]y, a nawet koncerty, w ówczesnym znaczeniu ''concertato'', czyli "z instrumentami".

Kompozycje monodyczne dzielą się na utwory solowe[[solo]]we zupełnie pozbawione elementu [[harmonia (muzyka)|harmonicznego]] oraz na utwory przeznaczone dla głosu solowego z towarzyszeniem instrumentu ([[monodia akompaniowana]]).

Muzyczna monodia rozwinęła się jako próba przywrócenia starogreckiej idei melodeklamacji - pojedynczy głos wykonujący ornamentowaną partię melodyczną, z towarzyszeniem takich instrumentów, jak [[lutnia]], ''chitarrone'', [[teorban]], [[klawesyn]], [[organy]], niekiedy [[gitara]]. Niektóre monodie były aranżowane specjalnie dla niewielkich zespołów. Rozwój gatunku był charakterystyczny dla wczesnego [[barok]]u, w przeciwieństwie do stylu późnego [[Odrodzenie|renesansu]], w którym dominowała wielogłosowość.

=='''Najważniejsi twórcy monodii==:'''