[[Paweł Juriewicz]] żonaty był od 1901 r. z ks. Elżbietą Woroniecką wkrótce po ślubie rozpoczął budowę na wzgórzu nad rzeką budowę pałacu. Był to pałac trzynastosiowytrzynastoosiowy, dwukondygnacyjny, nakryty wysokim, stromym dachem z obszernym tarasem widokowym na okolicę. Pałac posiadał ok. 40 pokoi ozdobionych częściowo sprowadzonymisprowadzoną z Francji boazeriami[[boazeria|boazerią]]. Salon wielki urządzony był oryginalnymi meblami w [[styl Ludwika XIV|stylu Ludwika XIV]] oraz obrazami Winterhaltera[[Winterhalter]]a, [[Paul-Jacques-Aimé Baudry|Baudry'ego]] i Lampiego[[Lampi]]ego. W skład kolekcji wchodziły cenne 22 jedwabne [[makata|makaty]] ze zbiorów króla [[August II Mocny|Augusta III Sasa]] oraz 32 [[pas kontuszowy|pasy słuckie]]. Po prawej stronie pałacu zbudowano oficynę, a las dębowy przekształcono w park krajobrazowy. Kilka lat przed wybuchem I wojny światowej Raszków został sprzedany Feliksowi Bernatowiczowi herbu [[Leliwa (herb szlachecki)|Leliwa]], który cały majątek z kolei przepisał w testamencie swej matce Helenie Macewicz<ref name=Aftanazy>{{cytuj książkę|nazwisko=[[Roman Aftanazy]]|tytuł=[[Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej]]. Województwo bracławskie'', T. 10, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich|miejsce=Wrocław, Warszawa| data=1996| ISBN = 83-04-03701-7 całość, ISBN 83-04-04314-9 t. 10| strony=340-346}}</ref>.
