Tadeusz Zapałowicz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie istnieje taki zawód jak "lekarz medycyny", jest "lekarz" (odsyłam do odpowiedniego hasła i ustawy)
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat., drobne merytoryczne
Linia 1:
'''Tadeusz Zapałowicz''' (ur. [[25 marca]] [[1859]] w [[Wadowice|Wadowicach]], zm. [[16 maja]] [[1936]] w [[Kraków|Krakowie]]) - [[lekarz]], tytularny [[Generał|generał dywizji]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]].
 
Był synem Antoniego, lekarza, i Olimpii z Kwiecińskich. W 1878 ukończył [[Zespół Szkół Ogólnokształcących w Wadowicach|cesarskie i królewskie Wyższe Realne Gimnazjum]] w Wadowicach i Wydział Medycyny [[Uniwersytet Wiedeński|Uniwersytetu Wiedeńskiego]]. W gimnazjum uczęszczał do jednej klasy z [[Wojciech Dobija|Wojciechem Dobija]], późniejszym generałem brygady <ref>Gustaw Studnicki, ''Pierwsza wśród równych ...'' s. 347.</ref>. 1 października 1884 rozpoczął zawodową służbę w [[Armia Austro-Węgier|csarskiej i królewskiej Armii]], a 21 marca 1885 uzyskał doktorat wszechnauk lekarskich.
Linia 5:
Od czerwca 1886 do marca 1887 był lekarzem [[7 Pułk Huzarów Austro-Węgier|c. i k. 7 Pułku Huzarów]] w Debreczynie. W 1901 został szefem sanitarnym 18 Dywizji Piechoty w Pradze, a trzy lata później szefem sanitarnym [[6 Dywizja Kawalerii Austro-Węgier|Dywizji Kawalerii Jarosław]] w Jarosławiu. Od lipca 1914 do maja 1917 był szefem sanitarnym [[X Korpus Austro-Węgier|X Korpusu]] w Przemyślu. 1 maja 1917 został mianowany generałem lekarzem sztabowym ([[Język niemiecki|niem.]] generalstabsarzt <ref>Stopień generała lekarza sztabowego odpowiadał stopniowi generała majora. Stopień ten uzyskali również: [[Ignacy Link]] (1909), [[Zdzisław Hordyński-Juchnowicz]] (1911), [[Bronisław Longchamps de Berier]] (1911), [[Bronisław Majewski (generał)|Bronisław Majewski]] (1912), [[Leopold Terenkoczy]] (1915) i [[Aleksander Majewski]] (1917). Ponadto tytuł generała lekarza sztabowego uzyskali: [[Mikołaj Munk]] (1891), [[Eugeniusz Pokorny]] (1905), [[Konstanty Błachowski]] (1910), [[Henryk Wierusz-Kowalski]] (1910), [[Michał Martynowicz]] (1918).</ref>) oraz wyznaczony na stanowisko szefa sanitarnego [[Twierdza Kraków|Twierdzy Kraków]] i komendanta Szpitala Garnizonowego Nr 15.
 
22 lutego 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu generała majora lekarza <ref>Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 25 z 06.03.1919 r.</ref>. Pełnił służbę na stanowisku szefa sanitarnego [[Dowództwo Okręgu Korpusu nr V w Krakowie|Dowództwa Okręgu Generalnego "Kraków"]]. 1 maja 1920 został zatwierdzony w stopniu generała podporucznika ze starszeństwem z 1 kwietnia 1920 w Korpusie Lekarskim <ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 18 z 15.05.1920 r.</ref>. Z dniem 1 kwietnia 1921 został przeniesiony w stan spoczynku w stopniu generała podporucznika lekarza <ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 2 z 15.01.1921 r.</ref>. 26 października 1923 Prezydent RP, [[Stanisław Wojciechowski]] zatwierdził go w stopniu tytularnego generała dywizji <ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 70 z 07.11.1923 r.</ref>. Zmarł 16 maja 1936 w Krakowie. Pochowany w Wadowicach.
 
Był członkiem Komitetu Wykonawczego Komitetu Obrony Państwowej w [[Kraków|Krakowie]] od [[20 sierpnia]] [[1920]] roku<ref>Obrona państwa w 1920 roku, Warszawa 1923, s. 476.</ref>.
 
Zmarł 16 maja 1936 w Krakowie. Pochowany w Wadowicach.
 
Żonaty z Ludmiłą z Wężowiczów, z którą miał trzy córki: Marię (1895), Krystynę (1899) i Zofię (1902).
Linia 18 ⟶ 22:
 
{{DEFAULTSORT:Zapałowicz, Tadeusz}}
[[Kategoria:Członkowie Komitetu Obrony Państwowej w Krakowie]]
 
[[Kategoria:Tytularni generałowie dywizji II Rzeczypospolitej]]
[[Kategoria:Polacy - generałowie armii austro-węgierskiej]]