Detektor reakcyjny: Różnice pomiędzy wersjami

Jego zalety sprawiły, że był w powszechnym zastosowaniu w [[radiotechnika|radiotechnice]] od początku pojawienia się lamp elektronowych aż do końca lat 30-tych., a niekiedy np. w konstrukcjach amatorskich znacznie później. Detektory reakcyjne prawie zawsze pracowały na odbieranej częstotliwości, bywały poprzedzone czasami stopniem wzmacniacza w.cz. w celu zwiększenia czułości i selektywności, jednak czasami były też stosowane w [[superheterodyna]]ch. Typowym polskim odbiornikiem rekacyjnym jest [[Elektrit Superior]] z [[1936]] roku, a przedstawicielem rzadkiego rodzaju superheterodyn z detektorem reakcyjnym może być polski [[Telefunken T4]] z [[1939]] roku. Amatorskie [[odbiornik nasłuchowy|odbiorniki nasłuchowe]] ze względu na możliwość odbioru telegrafi i prostotę były budowane do przełomu lat 70-80.