Bitwa pod Bałakławą: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Removing Link FA template (handled by wikidata) |
zapis liczb |
||
Linia 14:
|dowódca1 = [[FitzRoy Somerset, 1. baron Raglan|Lord Raglan]],<br />[[François Certain de Canrobert]]
|dowódca2 = [[Paweł Liprandi]]
|siły1 = ok.
|siły2 = ok. 25
|straty1 = 615
|straty2 = 627
Linia 26:
Po [[bitwa nad Almą|bitwie nad Almą]] alianci nie zdecydowali się na szturm ufortyfikowanego [[Sewastopol]]a. Zamiast tego postanowili obejść twierdzę od wschodu, by zamknąć [[oblężenie]] od jej południowej części. Do zrealizowania planu niezbędne było zdobycie [[port morski|portów]] leżących w okolicach miasta.
Francuzi opanowali porty w [[Kazacz]]u i [[Kamiesz]]u. Natomiast Brytyjczycy zajęli 26 września [[Bałakława|Bałakławę]], którą uczynili swoją główną bazą. Łączyła ją z Sewastopolem tylko jedna droga, a brak organizacji w porcie spowodował, iż 12-kilometrowa trasa była zatłoczona i uniemożliwiała szybki transport zaopatrzenia dla oblegających twierdzę wojsk. Ponadto położenie portu na skraju prawej flanki wojsk koalicji czyniło zeń oczywisty cel kontrataków Rosjan. Dowódca brytyjski [[FitzRoy Somerset, 1. baron Raglan|Lord Raglan]] zdawał sobie z tego sprawę, więc nakazał pośpiesznie stworzyć ochraniający miasto system fortyfikacji. Pierwszą linię obrony usytuowano na szczycie Wzgórz Nasypowych, gdzie wzniesiono pięć ziemnych redut. Odległość pomiędzy każdą z nich wynosiła około 450 metrów. Dodatkowe, większe umocnienia oznaczone jako reduta nr 1 wybudowano na skraju brytyjskich pozycji na tzw. Wzgórzu Canroberta. Załogę redut nr 1, 2, 3 i 4 stanowiła turecka piechota. Reduty nr 5 i 6 w chwili bitwy były jeszcze nieukończone. Drugą linię obrony w okolicach wsi [[Kadykowka]] (Kadykoj) obsadził 93 Pułk Szkocki (93rd Highlanders Regiment), [[Royal Marines|Królewska Piechota Morska]] i niewielki oddział tureckiej piechoty. Ruchomy odwód stanowiła dywizja kawalerii [[Lord Lucan|Lorda Lucana]], w skład której wchodziły Ciężka i Lekka Brygada kawalerii oraz oddział Królewskiej Artylerii Konnej. W sumie siły brytyjsko-tureckie wokół Bałakławy liczyły ok.
=== Rosyjski plan ataku ===
W październiku Rosjanie ściągnęli na Krym posiłki w postaci IV Korpusu generała [[Paweł Liprandi|Pawła Liprandi]]. Dzięki temu rosyjski głównodowodzący książę [[Aleksander Siergiejewicz Mienszykow]] dysponował teraz 65-tysięczną armią i ponaglany przez zniecierpliwionego cara [[Mikołaj I Romanow|Mikołaja I]] przystąpił do działań ofensywnych, mających na celu odblokowanie Sewastopola.
Przeprowadzone przez Rosjan 19 października rozpoznanie doniosło, że fortyfikacje na Wzgórzach Nasypowych obsadzone są przez turecką piechotę złożoną głównie z Tunezyjczyków i niedoświadczonych rekrutów, a brytyjskie siły w tym rejonie są stosunkowo słabe i wycieńczone epidemią [[cholera|cholery]]. Mienszykow nakazał więc Liprandiemu niezwłocznie zająć szturmem reduty, a następnie, uderzając przez Kadykowkę, odciąć Bałakławę od głównych sił alianckich i zdobyć znajdujący się w porcie brytyjski obóz, co zmusiłoby Raglana do odstąpienia od murów Sewastopola. Do swej dyspozycji Liprandi otrzymał 16
== Przebieg bitwy ==
Linia 45:
[[Plik:Robert Gibb - The Thin Red Line.jpg|thumb|280px|''Cienka czerwona linia'', obraz [[Robert Gibb|Roberta Gibba]]]]
Zanim „ciężcy” zdołali się przegrupować, o 9.00 nastąpił atak rosyjskiej kawalerii pod dowództwem generała Ryżowa. 14 szwadronów Kijowskich i Ingermanlandzkich Huzarów oraz trzy szwadrony Kozaków dońskich (w sumie ok.
Oprócz swojego pułku Campbell dysponował jeszcze 140 piechurami pośpiesznie wezwanymi z innych jednostek oraz oddziałem Turków i kilkoma armatami ustawionych na obu skrzydłach. Uszykował on ubranych w [[kilt]]y i charakterystyczne czerwone kurtki Szkotów w dwuszereg i nakazał im walkę do ostatniego żołnierza. „Stąd nie ma odwrotu, musicie zginąć tam, gdzie stoicie” – rozkazał<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Brighton|imię=Terry |tytuł=Szarża Lekkiej Brygady|wydawca=Amber|miejsce=Warszawa|data=2006|strony=90|isbn=83-241-2416-0}}</ref>. Huzarzy, zbliżywszy się w pełnym galopie do wątłej szkockiej linii, przeprowadzili szarżę, która załamała się jednak pod ogniem karabinów i kartaczy. Rosjanie powtórzyli jeszcze manewr, ale ponownie zostali zmuszeni do odwrotu. Dzięki relacji obserwującego całe starcie korespondenta wojennego [[The Times|„The Times”]], głęboka na dwa szeregi linia 93 Pułku Szkockiego przeszła później do historii pod nazwą [[cienka czerwona linia (1854)|„cienkiej czerwonej linii”]].
|