Danilo II: Różnice pomiędzy wersjami

|1. funkcja - okres = od [[14 sierpnia]] [[1324]]<br />do [[19 grudnia]] [[1337]]

|2. funkcja - okres = od 1317<br />do 1324

Jednocześnie jednak Danilo, dworski pisarz, był wyczulony na metafizyczną stronę bytu. W jego pisarstwie bardzo ostro ujawnia się napięcie pomiędzy ideałem życia kontemplacyjnego, a życiem aktywnym, które prowadzili jego bohaterowie. Danilo pisał w okresie kształtowania się [[Hezychazm|ruchu hezychastycznego]], głoszącego odrzucenie świata materialnego i skupienie się na doskonaleniu wewnętrznym za pomocą ascezy, kontemplacji i modlitwy oraz praktyk medytacyjnych, które miały umożliwić wpatrującemu się we własne wnętrze kontakt z Bogiem, oglądanie jego wiecznej, niestworzonej światłości, którą apostołowie widzieli na górze [[Tabor (Izrael)|Tabor]]. Obok świata przemocy, gwałtu i szczęku oręża, w dziele Danila, istnieje świat [[hezychazm|hezychastycznego]] milczenia i ciszy, przedstawiony jako łąka spokoju, gdzie drzewa szumią i śpiewają ptaki. Jego kwintesencją jest Święta Góra Athos. Bohaterowie Danila poszukują tego upragnionego świata również w ciszy innych monasterów i w swoim wnętrzu<ref name="Rap39">{{Cytuj książkę |nazwisko= Rapacka |imię=J. |autor link= |tytuł= Dawna literatura serbska i chorwacka|strony=39}}</ref>.