Josi Belin: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}}
Linia 13:
|2 od = [[1999]]
|2 do = [[2001]]
|2 poprzednik = [[TzachiCachi Hanegbi]]
|2 następca = [[MeirMe’ir SheetritSzitrit]]
|3 funkcja = Minister ekonomii i planowania <br />w II rządzie [[Szimon Peres|Szimona Peresa]]
|3 partia = [[Izraelska Partia Pracy|Partia Pracy]]
Linia 22:
|3 następca =
}}
'''Dr Yossef ("Yossi") Beilin''' ([[język hebrajski|hebr.]] יוסי ביילין; ur. [[12 czerwca]] [[1948]] roku) polityk izraelski, członek [[KnessetKneset]]u w latach [[1988]]-[[2009]], były minister spraw zagranicznych i minister sprawiedliwości w rządzie [[Izraelska Partia Pracy|Partii Pracy]]. Obecnie przewodniczący ugrupowania [[Meretz|Meretz-Yachad]]. Najbardziej znany z powodu dużego udziału w konferencji pokojowej w [[Oslo]], współtwórca porozumień z [[Genewa|Genewy]], a także zaangażowany w proces pokojowy w ogóle.
 
== Kariera polityczna ==
 
Większość jego kariery politycznej, od [[1977]] do [[2003]] związana jest z [[Izraelska Partia Pracy|Partią Pracy]]. Był jej rzecznikiem w latach [[1977]]-[[1984]]. Był sekretarzem gabinetu do [[1986]] roku oraz dyrektorem generalnym w ministerstwie spraw zagranicznych w latach [[1986]]-[[1988]]. W [[1988]] roku został wybrany do [[KnessetKneset]]u, w którym zasiadał do [[1999]] roku. W tym czasie był wiceministrem finansów ([[1988]]-[[1990]]) i wiceministrem spraw zagranicznych ([[1992]]-[[1995]]); przełożonym Beilina był wtedy [[Szimon Peres]]. Potem pełnił mniej eksponowane stanowisko w ministerstwie ekonomii i planowania ([[1995]]), był także ministrem w biurze premiera [[1996]]. W [[1995]] przez krótki czas był ministrem sprawiedliwości.
 
W [[2003]] roku zaoferowano mu bardzo niską pozycję na liście wyborczej [[Izraelska Partia Pracy|Partii Pracy]], co uniemożliwiało w praktyce dostanie się do [[Knesset]]uKnesetu. Razem z [[Yael Dayan|Yaelem Dayanem]] opuścił szeregi tego ugrupowania i wstąpił do partii [[Meretz]], gdzie został przyjęty entuzjastycznie, ale nie objął tam żadnego eksponowanego stanowiska. Po wyborach założył ruch Schachar, który zjednoczył się z [[Meretz]], tworząc Meretz-Yachad.
 
Jego udział w procesie pokojowym jest najchlubniejszym wydarzeniem w jego karierze. Wspierany przez [[Szimon Peres|Szimona Peresa]], zainicjował tajne negocjacje w [[1992]] roku, które doprowadziły do podpisania porozumień z [[Oslo]] w [[1993]] roku. Z powodu bliskiej znajomości z Peresem, został nazwany jego "pudlem". Określenie to ukuł ówczesny rywal Peresa w łonie partii, [[Icchak Rabin]].
Linia 34:
Razem z [[Mahmud Abbas|Mahmudem Abbasem]] podpisał w [[1995]] roku porozumienie nazywane "Beilin-Abu Mazen", proponujące ostateczne zakończenie konfliktu. W latach [[1992]]-[[1995]] przewodził izraelskiej delegacji uczestniczącej w multilateralnych negocjacjach w czasie procesu pokojowego. W [[2001]] roku uczestniczył w izraelsko-palestyńskich rozmowach w [[Taba|Tabie]], a także podpisał porozumienia z [[Genewa|Genewy]], razem z Yasserem Abd Rabbo.
 
Beilin jest zwolennikiem "[[kapitalizm]]u z ludzką twarzą", co nie przeszkodziło mu wstąpić do w większości socjalistycznego [[Meretz]]u. Rzadko publicznie wypowiada się na tematy socjalne, zamiast tego promuje negocjacje z [[Palestyńczycy|Palestyńczykami]]. Z tego powodu tym dziwniejsze wydaje się jego zwycięstwo w wyborach na przewodniczącego partii nad [[Ran CohenKohen|Ranem Cohenem]], w których zazwyczaj liczyły się poglądy kandydatów na kwestie socjoekonomiczne.
 
Beilin jest także jednym z założycieli Fundacji Współpracy Ekonomicznej (pozarządowej organizacji wspierającej współpracę ekonomiczną z Palestyńczykami).