Wikipedia

Skala twardości Leeba: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
→‎Bibliografia: Przywrócenie bibliografii, poprawa linków, drobne redakcyjne
Wipur (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
25 535 edycji
m drobne merytoryczne, drobne przeredagowanie
Linia 1:
[[Plik:Application-Picture-Equotip.jpg|thumb|300px|Pomiar twardości metodą Leeba]]
 
'''Skala twardości Leeba''' (metoda Leeba, metoda odbicia sprężystego) – dynamicznyskala sposób pomiaruoznaczania [[Twardość metali|twardości metali]] opracowanyna podstawie pomiaru metodą dynamiczną (odbicia sprężystego) opracowaną przez Szwajcara, [[Dietmar Leeb|Dietmara Leeba]], około 1974 roku (opatentowanyi opatentowaną w roku 1975 przez firmę PROCEQ SA), będącynazywaną metodą Leeba. Technika ta jest udoskonaloną wersją [[Skala twardości Shore'a|metody skleroskopowej Shore'a]].
 
MetodaOznaczenie twardości metalu w skali Leeba polega na pomiarze prędkości masy udarowej przed i po uderzeniu w próbkę oraz odpowiednim przeliczeniu otrzymanych wartości. Bijaczek o masie 5,5 g (stanowiący masę udarową), zakończony kulką z [[węglik wolframu|węgliku wolframu]], wyrzucany jest w kierunku próbki siłą sprężyny. WynikiemRezultatem pomiaru, według skali twardości Leeba, jest iloraz prędkości bijaka po odbiciu przez prędkość przed odbiciem, pomnożony przez 1000. Wynik pomiaru (0–1000) jest w dużym stopniu uzależniony od [[moduł Younga|modułu sprężystości podłużnej Younga]], jako cechy określającej próbkę.
 
Twardość Leeba (HL – [[skrótowiec]] od (''Hardness Leeb''), w zależności od zastosowanej głowicy uderzeniowej, dzieli się na skale: HLD, HLDL, HLD+15, HLDC, HLC, HLE, HLS i HLG.
 
Do pomiaru twardości metodą Leeba służą [[twardościomierz]]e Leeba, złożone z modułu elektronicznego (urządzenie wskazujące) i mechanicznej głowicy uderzeniowej (bijaka). Głowica (bijak) zawiera układ napędowy ze sprężyną, masę uderzeniową (bijaczek) z zamocowanym magnesem oraz cewkę, wewnątrz której porusza się bijaczek. Badanie odbywa się poprzez pomiar napięcia indukowanego w cewce w wyniku ruchu bijaczka. Wszystkie twardościomierze Leeba występują w konstrukcji przenośnej. Istnieje kilka odmian głowic uderzeniowych: D (uniwersalna), DL (do wąskich otworów i rowków), C (do cienkich elementów), G (do masywnych odlewów) itd.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Skala_twardości_Leeba”