Bezpośrednie inwestycje zagraniczne: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Bibliografia: drobne merytoryczne
m lit.
Linia 1:
'''Bezpośrednie inwestycje zagraniczne (BIZ)''' (ang. ''foreign direct investment'' - FDI) według definicji [[UNCTAD]], [[IMF]] i [[OECD]] są kategorią międzynarodowych inwestycji, dokonywanych przez rezydenta jednego kraju (nazywanym „inwestorem bezpośrednim” lub „firmą matką”) z zamiarem sprawowania długotrwałej kontroli w przedsiębiorstwie innego kraju (nazywanym „przedsiębiorstwem bezpośredniej inwestycji” lub „firmą-córką”). Przez „długotrwałą kontrolę” rozumie się tutaj istnienie długoterminowych relacji pomiędzy inwestorem bezpośrednim i przedsiębiorstwem bezpośredniej inwestycji oraz istotny poziom oddziaływania, który daje inwestorowi bezpośredniemu efektywny głos w zarządzaniu przedsiębiorstwem bezpośredniej inwestycji. Aby inwestycję uznać za BIZ, minimalny próg zaangażowania kapitałowego inwestora bezpośredniego w przedsiębiorstwie bezpośredniej inwestycji ustalono na poziomie 10%.
W zależności ood branży oraz skali biznesu, jak również strategii inwestora w zakresie kontroli nad środkami produkcji wyróżnia się następujące rodzaje inwestycji bezpośrednich: greenfield, brownfield oraz inwestycje kapitałowe. Inwestycje typu greenfield mają miejsce w przypadku relatywnie mniejszych przedsięwzięć i polegają na budowie przedsiębiorstwa od podstaw, włączając w to przyłączenie do istniejącej infrastruktury. Inwestycje typu browfield mają miejsce w przypadku wykorzystania, przynajmniej częściowego dotychczasowych składników majątkowych np. budynków, instalacji, urządzeń. W przypadku inwestycji kapitałowych przedmiotem inwestycji jest zwykle działające przedsiębiorstwo o relatywnie większej skali i polega głównie na wkładzie finansowym (zakup akcji, zakup udziałów, zakup obligacji korporacyjnych lub udzieleniu pożyczki przedsiębiorstwu), choć może być połączone z transferem tzw. know-how.
Teoria inwestycji zagranicznych rozgranicza dwie podstawowe formy: horyzontalne (ang. horizontal) i pionowe (ang. vertical). Bezpośrednie inwestycje zagraniczne typu horyzontalnego polegają na ustanowieniu bliźniaczego podmiotu gospodarczego pełniącego podobne funkcje jak podmiot kraju siedziby centrali, czy inwestycje w innych krajach. Zwykle tego rodzaju inwestycje mają miejsce w przypadku sieci handlowo-dystrybucyjnych lub prostych procesów produkcyjnych. Inwestycje bezpośrednie typu pionowego (wertykalnego) mają miejsce w przypadku kooperacji podmiotów zlokalizowanych w różnych krajach, które pełnią swoją unikalną rolę w grupie np. badania i rozwój, projektowanie, produkcja komponentów, montaż podzespołów, montaż finalny. Pionowy model inwestycji zagranicznych jest przeważnie wykorzystywany przez firmy produkujące bardziej złożone wyroby np. AGD, środki transportu.
Jako specyficzną formę inwestycji zagranicznych można wyróżnić platformę eksportową (ang. Export Platform FDI), która ma obsługiwać rynek trzeci zlokalizowany poza krajem siedziby centrali oraz poza krajem lokalizacji inwestycji.