Zabierzów Bocheński: Różnice pomiędzy wersjami

We wsi znajduje się przedszkole, [[szkoła podstawowa]] i [[gimnazjum]] z zapleczem sportowo-rekreacyjnym (sala gimnastyczna, plac zabaw, bieżnia, boiska do:piłki nożnej, siatkówki, koszykówki), dom kultury, [[Ochotnicza Straż Pożarna]], [[kościół (budynek)|kościół]] pw. Opieki NMP oraz ośrodek zdrowia, apteka, pizzeria, salon gier, poczta, salony fryzjerskie, biblioteka. Mieszkańcy utworzyli wiele [[organizacja|organizacji]] np. Koło Gospodyń Wiejskich. W Zabierzowie Bocheńskim funkcjonuje również klub piłkarski [[''Dąb Zabierzów Bocheński]]''.

Pierwsza wzmianka o Zabierzowie Bocheńskim pochodzi z 1337 roku. Bez wymieniania nazwy, [[biskup]] krakowski [[Jan Grot]], właściciel tego terenu, nadał Piotrowi Zaja dąbrowę, między wsią [[Wola Zabierzowska]], Wolą Prokopną (Batorską) w celu osadzenia tu nowej wsi. W 1347 roku wieś została lokowana na niemieckim [[prawo średzkie|prawie średzkim]] (dalej nie wymieniając nazwy wsi). Nazwę użyto dopiero w 1398 roku – podano informację, że wieś Zabierzów Bocheński wchodzi w skład [[majątek ziemski|dóbr]] biskupich w kluczu Wawrzeńczyckim. W [[XV wiek|XV]] w. północną część wsi posiadali przedstawiciele [[rycerstwo|rycerskiego]] [[ród|rodu]] Boturzyńskich (Boturzyn położony w południowej części dzisiejszych [[Złotniki (województwo małopolskie)|Złotnik]], wieś w późniejszych czasach zanikła). W 1468 roku bracia Boturzyńscy podzielili się majątkiem. Stanisław otrzymał, między innymi las "Koło" oraz Jezioro Nieciecza wraz z wyspami. Poza lasem, jeziorem i wyspami w tej części Zabierzowa Bocheńskiego istniał również [[folwark]] o nazwie "Łaźnia" (wspomniał o nim [[Jan Długosz]]). Podzielony on został na dwa [[przysiółek|przysiółki]] – pierwszy należy do Zabierzowa Bocheńskiego, a drugi do Złotnik. Wcześniej obie części leżały na terenie Zabierzowa Bocheńskiego i dopiero w [[XVIII wiek|XVIII]] w. zostały rozdzielone przez nowe koryto Wisły. Innym przysiółkiem, pochodzącym według legendy z tego okresu, jest "Hysne". Legenda mówi, że osadzono tu jeńców tatarskich. Istniała tam potem leśniczówka o nazwie "Hysne". Dawniej mieszkał w niej [[łowczy]] królewski – jego zadaniem była hodowla psów myśliwskich (dlatego też miejsce to nazywane jest także "Psiarskie"). W 1521 roku król [[Zygmunt I Stary]] zakupił od Floriana Boturzyńskiego jego posiadłości położone po prawej strony Wisły, w tym również "Łaźnię". Sąsiedztwo dóbr biskupich i królewskich było powodem zatargów, między ich właścicielami. Do I Rozbioru Polski w 1772 roku biskupi i królowie posiadali swoje części dóbr w Zabierzowie Bocheńskim. Dopiero w 1773 roku [[Austriacy]] przejęli na rzecz skarbu państwa część królewską, a 9 lat później część biskupią na fundusz religijny. Niedługo jednak po tym oba majątki włączono do wspólnej administracji dóbr dominialnych w [[Niepołomice|Niepołomicach]]. W 1939 roku dokonano parcelacji dawnego majątku funduszowego.

Obecna Parafia pw. NMP w Zabierzowie Bocheńskim została wydzielona z istniejącej od 1223 roku Parafii pw. św. [[Maria Magdalena|Marii Magdaleny]] w Wawrzeńczycach. W roku 1742 staraniem świątobliwego proboszcza w [[Wawrzeńczyce (województwo małopolskie)|Wawrzeńczycach]], księdza Stanisława Cetnarskiego w najdalej na południe wysuniętym przysiółku ("Ulesie") parafii wybudowano sosnowy kościół. Konsekrował go ks. kardynał Aleksander Lipski. Miał on ułatwić ludności mieszkającej na południe od Wisły spełnianie praktyk religijnych, także przez zamieszkanie księdza przy nowo wybudowanym kościele. Dotąd nie tylko znaczna odległość, ale także częste wylewy nieuregulowanej [[Wisła|Wisły]] stanowiły poważne utrudnienia dla wiernych w dostępie do parafialnego kościoła w Wawrzeńczycach. Na skutek [[I rozbiór Polski|I rozbioru Polski]] w 1772 roku teren Parafii Wawrzeńczyce na południe od Wisły znalazł się pod zaborem [[austria]]ckim. W roku 1780 erygowano Parafię w Zabierzowie Bocheńskim. W latach 1783-1805 i 1821-1886 parafia należała do diecezji [[Tarnów|tarnowskiej]]. Pierwszym proboszczem nowej parafii był ks. Jan Słomski. Niejednoznaczne motywy zdecydowały pod koniec [[XIX wiek|XIX]] w. o budowie nowej, murowanej, obecnie istniejącej świątyni. W tym czasie proboszczem został ks. Klemens Radwański, wcześniej wicerektor Seminarium Duchownego w Tarnowie. 23 czerwca 1888 roku miała miejsce konsekracja nowej świątyni. Dokonał jej biskup krakowski [[Albin Dunajewski]], późniejszy kardynał. Ciekawie przedstawia się spis ludności zamieszkujący teren zabierzowskiej parafii z września 1901 roku. Parafię zamieszkiwało 4006 osób w tym 71 [[Żydzi|żydów]] i 4 [[Kościoły greckokatolickie|grekokatolików]]. Obecnie w skład parafii wchodzą trzy wioski: Zabierzów Bocheński, Wola Zabierzowska i [[Chobot (województwo małopolskie)|Chobot]]. Znamienny wpływ na społeczność parafialną wywarł długoletni jej proboszcz ks. Władysław Ziemiński. Proboszczował w parafii w latach 1932 do 1972. Wcześniej, bo od 1924 do 1932 roku był tu wikariuszem, zaś od 1972 do 1978 roku rezydentem.

W połowie [[Latalat 80. XX wieku|lat 80w.]] do parafii w Zabierzowie Bocheńskim został skierowany na swoją pierwszą posługę kapłańską ks. [[Tadeusz Isakowicz-Zaleski]], powszechnie dziś znany kapelan [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|"Solidarności"]]. 17-18 grudnia 1999 roku parafia przeżywała uroczystość nawiedzenia [[Matka Boża|Matki Bożej]] w kopii Jej [[Jasna Góra|Jasnogórskiego]] obrazu. Od roku 1986 proboszczem jest ks. Kazimierz Włoch.