Ostforschung: Różnice pomiędzy wersjami

W styczniu 1932 roku w tajnym niemieckim archiwum w Berlinie-Dahelm Albert Brackmann założył organizację ''Publikationsstelle'', której głównym celem było dostarczanie naukowcom niemieckim materiałów dotyczących problemów wschodnich. Po przejęciu władzy w Niemczech przez narodowych socjalistów Ostforschung stał się częścią polityki zagranicznej rządu III Rzeszy<ref>Ernst Klee: Das Personenlexikon zum Dritten Reich. Frankfurt/M 2005, ISBN 3-596-16048-0, S. 69.</ref>. Dnia 19 grudnia 1933 roku naziści powołali do życia kolejną tajną organizację mającą zajmować się problematyką wschodu - ''[[Nord und Ostdeutsche Forschungemeinschaft]]'' (pol. Północno-Wschodnia Wspólnota Badawcza)<ref>j. Baumgart, "Tajna organizacja nauki niemieckiej, "Przegląd Zachodni", 1947, nr.11-12, s. 969-980</ref>. Na czele organizacji stanął [[Albert Brackmann]], a jego współpracownikami byli prof. [[Walther Recke]] z Gdańska oraz prof. [[Theodor Oberländer]]. Zadaniem tej instytucji było dostarczanie niemieckim naukowcom materiałów zgodnych z nazistowską propagandą dotyczących problemów wschodnich. Przygotowywała ona także materiały propagandowe dla szkół, ministerstwa spraw wewnętrznych oraz pseudonaukowych organizacji jak [[Bund Deutscher Osten]] czy [[Ahnenerbe]]. Organizacja koordynowała oraz finansowała także publikacje, instytucje oraz naukowców skupionych w Ostforschung. Zajmowała się również kontrolą oraz ustalała programy badawcze dla instytutów naukowych we Wrocławiu, Gdańsku i Królewcu<ref>Gerard Labuda, „Polska granica zachodnia”, Wyd. Poznańskie 1971.</ref>. Nordostdeutsche Forschungemeinschaft finansowała również towarzystwa naukowe w Polsce i Czechosłowacji oraz wydawane przez nie wydawnictwa poświęcone tym krajom. W Polsce były to serie wydawnicze: „Ostdeutsche Heimatbucher”, „Deutsche Gaue im Osten”, „Ostdeutsche Heimathefte”<ref>Michael Burleigh, "Germany Turns Eastwards:A Study of Ostforschung in the Third Reich", Cambridge University Press, 1988, ISBN 0521386632</ref>.

 

 

Po [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] naziści zorganizowali na terenie okupowanej Polski szereg nowych placówek Ostforschung dedykowanych Polsce. Dnia 20 kwietnia 1940 roku w [[Kraków|Krakowie]] Generalny Gubernator [[Hans Frank]] powołał ''Institut fur Deutsche Ostarbeit'' pol. Instytut Niemieckiej Pracy na Wschodzie, której celem było ugruntowanie niemieckiej obecności na terenie okupowanej Polski tzw. "zabezpieczenia niemieckiego obszaru wschodniego"<ref>J. Szłapczyński, T. Walichnowski, "Nauka w służbie ekspansji i rewizjonizmu (Ostforschung)", Warszawa 1969, s.19</ref>. W 1941 roku w okupowanym [[Poznań|Poznaniu]] Niemcy utworzyli ''Reichsuniversitat - Posen'' oraz związane z nim instytuty Ostforschung jak: ''Reichsstiftung fur Deutsche Ostforschung'' pol. Fundacja Rzeszy dla Niemieckich Badań Wschodnich, ''Institut fur Polen Forschung'' pol. Instytut Badania Polski, ''Institut fur Ostsiedlung'' pol. Instytut Osadnictwa na Wschodzie, ''Institut fur Ostrechtforschung'' pol. Instytut Badania Prawa Wschodniego oraz ''Landeskundliche Forschungsstelle fur den Reichsgau Wartheland'' pol. Ośrodek Badań Krajoznawczych Kraju Warty.