Jan Tabaczyński: Różnice pomiędzy wersjami

W Wojsku Polskim od listopada 1918. 24 października 1919 objął dowództwo [[28 Pułk Strzelców Kaniowskich|28 Pułku Strzelców Kaniowskich]] i sprawował je do 25 czerwca 1920. W czasie [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny z bolszewikami]] (20 sierpnia 1920) objął dowództwo [[42 Pułk Piechoty (II RP)|42 Pułku Piechoty]] i sprawował je do 18 września tego roku. Czasowo pełnił też obowiązki dowódcy XXXV i XXXVI Brygady Piechoty. 3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty. W październiku 1922 przeniesiony został na stanowisko dowódcy [[61 Pułk Piechoty (II RP)|61 Pułku Piechoty]]. Nowa jednostka stacjonowała w garnizonie Bydgoszcz i była jednym z trzech pułków wchodzących w skład [[15 Wielkopolska Dywizja Piechoty|15 Dywizji Piechoty]]. W lipcu 1923 wyznaczony został na stanowisko [[dowódca piechoty dywizyjnej|dowódcy piechoty dywizyjnej]] 15 Dywizji Piechoty. Był zastępcą gen. bryg. [[Wiktor Thommée|Wiktora Thommée]]. Na tym stanowisku 1 grudnia 1924 awansował na generała brygady ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 33. lokatą w korpusie generałów. W maju 1925 został dowódcą [[20 Dywizja Piechoty (II RP)|20 Dywizji Piechoty]] w Słonimie<ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 53 z 14.05.1925 r.</ref>. Stanowisko to objął po zmarłym 16 lutego gen. bryg. [[Józef Becker|Józefie Beckerze]]. 3 listopada 1926 zwolniony został ze stanowiska dowódcy dywizji i mianowany członkiem [[Oficerski Trybunał Orzekający|Oficerskiego Trybunału Orzekającego]]<ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 49 z 17.11.1926 r.</ref>. Z dniem 31 maja 1927 przeniesiony został w stan spoczynku. Osiadł w majątku [[Komarówka (rejon monasterzyski)|Komarówka]] koło [[Buczacz]]a. Zmarł w Warszawie, Pochowany na [[Cmentarz Powązkowski w Warszawie|Cmentarzu Powązkowskim]].