Wincenty Styś: Różnice pomiędzy wersjami

'''Wincenty Styś''' (ur. [[30 lipca]] [[1903]] we wsi [[Husów]] k. [[Łańcut]]a - zm. [[21 kwietnia]] [[1960]] we [[Wrocław]]iu) – pionier ekonomii we wrocławskim ośrodku nauki po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]], badacz ekonomicznych i społecznych problemów wsi i rolnictwa, współtwórca [[Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu|Wyższej Szkoły Handlowej we Wrocławiu]] i później jej rektor, nauczyciel akademicki oraz działacz społeczny w okresie zagospodarowania ziem zachodnich.

 

Działalność naukowo-badawcza Stysia obejmuje blisko 30-letni okres, licząc od ukazania się pierwszej jego publikacji w [[1931]] do ostatnich chwil jego życia w [[1960]] roku. W tym przedziale czasowym, z wyłączenie lat II wojny światowej, napisał i opublikował 68 prac naukowych, referatów i wypowiedzi w dyskusjach.

 

 

Zainteresowania badawcze Stysia w obu okresach koncentrowały się na zagadnieniach strukturalnych wsi i rolnictwa. Tę problematykę podejmował nie tylko w swoich rozprawach monograficznych, ale także licznych artykułach naukowych.

 

 

Do wyjątkowych cech osobowości Stysia zalicza się także i to, że należał do nielicznego grona profesorów uniwersyteckich, o chłopskim rodowodzie, którzy za swoją powinność uważali podejmowanie uczynków na rzecz środowiska, z którego pochodzili. Dlatego podobnie jak jego mistrz - prof. Franciszek Bujak napisał monografię naukową swojej wsi rodzinnej, wsi Husów, której nadał tytuł: ''Drogi postępu gospodarczego wsi. Studium szczegółowe na przykładzie zbiorowości próbnej wsi Husowa'' (wyd. WTN, Wrocław 1947 r.). W tej wielowątkowej książce autor przedstawił historię 153 gospodarstw wsi Husów, które istniały w [[1787]] a następnie na podstawie materiałów źródłowych odtworzył genealogię rodzin chłopskich i ewolucję ustroju rolnego tej wsi do [[1937]] a więc w ciągu 150 lat. We wstępie do tej książki Styś zamieścił wielce znamienne wyznanie, że do jej napisania skłoniło go nieodparte dążenie, by Husów mógł się poszczycić własną naukową monografią, a przez to by móc spłacić w jakiejś części dług wdzięczności wobec rodziny i wsi, które go ukształtowały jako człowieka. Pracę zadedykował młodzieży wiejskiej, zwracając się do niej z następującymi słowami: ''"Prace tę poświęcam Młodzieży Wiejskiej z gorącym życzeniem, by szlaki dotychczasowego rozwoju wsi poznawszy, odważnie wstępowała na drogi prowadzące do lepszej przyszłości''" (Drogi postępu, s.5) O tej monografii P. Kapuściński (na łamach Życia Gospodarczego nr 29 z 1980 r.) napisał: ''"...monografia Husowa stanowi najwspanialszy pomnik, jaki autor wystawił swej rodzinnej wiosce, jakim może poszczycić się mało która wieś w Polsce. Ta unikalna praca zawiera wszystko na temat Husowa i jego mieszkańców. Wszystko o gospodarce, o produkcji, o tym, jak husowianie żyli przed wojną, w jakich domach mieszkali, jak się odżywiali, ile wydawali rocznie na jedno gospodarstwo. Kopalnia bardzo szczegółowych wiadomości na temat bytu chłopów i stosunków społecznych tej wsi. Frapująca możliwość konfrontowania ich ze współczesnością"''.

* http://www.pte.pl/pliki/1/94/Wincenty_Stys1.pdf

 

[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski]]

[[Kategoria:Polscy ekonomiści]]