Statyczna próba rozciągania: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 212.33.86.182) i przywrócono wersję 40606368 autorstwa MalarzBOT |
Zmienione na: W czasie próby rejestruje się
zależność przyrostu długości próbki
od wielkości siły rozciągającej.
Wczesniej bylo że zaleznosc siły rozciągającej od przyrostu dlugosci próbki. BZDURA |
||
Linia 1:
'''Statyczna próba rozciągania''' – podstawowa metoda badań [[wytrzymałość materiałów|wytrzymałościowych]] materiałów konstrukcyjnych.
Badanie polega na osiowym rozciąganiu znormalizowanej próbki ze stałą szybkością w temperaturze pokojowej (10-35 °C), obniżonej lub podwyższonej, aż do jej zerwania. Próbką jest odpowiednio przygotowany [[Pręt (wyrób hutniczy)|pręt]] o przekroju okrągłym, prostokątnym, kwadratowym lub sześciokątnym o znormalizowanych wymiarach<ref name="iso6892">{{cytuj pismo|tytuł=ISO 6892-1: Metallic materials – Tensile testing – Part 1: Method of test at room temperature|język=en|url=http://omk.mas.bg.ac.rs/files/izborni/Tehnicki%20Propisi%20i%20Standardi/Standardi/ISO%206892-1%20Eng%20metodologija%20ispitivanja%20na%20zatezanje%2072%206.pdf}}</ref>. Próbę przeprowadza się wykorzystując urządzenie zwane [[Zrywarka (maszyna wytrzymałościowa)|zrywarką]]. W czasie próby rejestruje się zależność
<math>\Delta l = l_x - l_0</math>
|