Mistagogia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego: drobne merytoryczne |
przypisy, drobne merytoryczne |
||
Linia 2:
== Mistagogia a katechumenat ==
Termin
W [[Kościół (teologia)|Kościele]] jest ono elementem [[katecheza|katechezy]] i znajduje zastosowanie w [[Katechumenat|katechumenacie]], który wprowadza wierzących w tajemnicę [[Jezus Chrystus|Chrystusa]], przechodząc od tego, co widzialne, do tego, co niewidzialne, od znaku do tego, co on oznacza, od [[sakrament|"sakramentów"]] do [[mistyka|"misteriów"]]. Nie można wprowadzić w to misterium samym nauczaniem. Nie jest ono bowiem zbiorem prawd. Chrześcijańskim misterium jest [[Osoba]] [[Jezus Chrystus|Jezusa Chrystusa]], a wprowadzeniem w misterium jest pokorna pomoc innym w poznaniu tej Osoby i oddaniu Jej swego życia. Ten proces wzrostu dokonuje się we wspólnocie Kościoła.▼
W [[Kościół (teologia)|Kościele]] starożytnym cały proces inicjacji kandydatów do chrztu w chrześcijaństwo zwany [[Katechumenat|katechumenatem]] miał charakter mistagogii. Jednak szczególnym, właściwym etapem poświęconym mistagogii były [[katecheza|katechezy]] pochrzcielne dla neofitów, zwane katechezami mistagogicznymi<ref>Por. {{cytuj książkę | inni = Wojciech Kania (tł.); Jacek Bojarski OP (wstęp), Mateusz Bogucki OP (oprac.), Warszawskie Towarzystwo Teologiczne| tytuł = Katechezy przedchrzcielne i mistagogiczne | wydawca = Wyd. "M"| seria = Biblioteka Ojców Kościoła 14| miejsce = Kraków | rok = 2000| strony = 394| isbn = 8372212643}}</ref>.
▲Termin ten był początkowo w użytku greckich religii misteryjnych. W świeckim znaczeniu, mówiono o przewodniku oprowadzającym po mieście, że jest ''mistagogiem''. Nie występował w literaturze chrześcijańskiej przed IV w., choć traktowała ona o rzeczywistości określanej później przez to pojęcie. Na przełomie IV/V w. mistagogią nazwano wprowadzanie [[Katechumenat|katechumena]] w misterium [[Wiara (chrześcijaństwo)|wiary]] i zbawienia<ref name = MIST>{{cytuj książkę | tytuł = Mistagogia | autor = W. Zyzak | strony = 527}}</ref>.
▲
{{Fakt|Na najstarsze pisemne wzmianki o mistagogii natrafiono w liście [[Klemens Aleksandryjski|Klemensa Aleksandryjskiego]] do Teodora z przełomu II i III w. n.e. w kontekście [[Ewangelia Marka|Ewangelii św. Marka]] i oraz [[Gnostycyzm|gnostyckiej]] tzw. [[Tajemna Ewangelia Marka|Tajemnej Ewangelii Marka]].|data=2012-09}}
== Sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego ==
Powracając do tradycyjnej mistagogii chrześcijańskiej, ''Ogólne wprowadzenie'' do odnowionych po [[Sobór watykański II|Soborze watykańskim II]] obrzędów chrztu dzieci, ponownie, jak w pierwszych wiekach, a także podobnie jak w praktyce Kościołów [[Prawosławie|prawosławnych]] łączy trzy sakramenty: [[Chrzest]], [[Bierzmowanie]] i [[Eucharystia (sakrament)|Eucharystię]], nazywając je sakramentami „wtajemniczenia chrześcijańskiego”. Przyjmowanie ich w tej właśnie kolejności prowadzi przez [[Wiara (chrześcijaństwo)|wiarę]] do wtajemniczenia w [[misterium paschalne]]: „doprowadzają do pełnej dojrzałości wyznawców Chrystusa, którzy w Kościele i w świecie pełnią posłannictwo właściwe całemu ludowi chrześcijańskiemu”. Neofici najpierw we chrzcie zostają odrodzeni z wody i [[Duch Święty|Ducha Świętego]] (por. J 3,5) i stają się nowym stworzeniem. Następnie „dokładniej upodobniają się do Chrystusa i napełniają Duchem Świętym”, następnie „uczestnicząc w zgromadzeniu eucharystycznym, przyjmują Ciało Syna Człowieczego i piją Jego Krew, aby otrzymać życie wieczne (por. J 6,55) i wyrażać jedność ludu Bożego”<ref>{{Cytuj książkę | rozdział = Wtajemniczenie chrześcijańskie. Wprowadzenie ogólne, n. 6 | tytuł = Obrzędy Chrztu dzieci dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, 2. | wydanie = 3| miejsce = Katowice | wydawca = Księgarnia św. Jacka | rok = 2009 | strony = 9-10}}</ref><ref> Por. {{Cytuj pismo | url = http://www.ewtn.com/library/BISHOPS/sacinitiat.htm | tytuł = Confirmation as a Sacrament of Initiation |autor = Bishop Samuel Joseph Aquila| czasopismo = L'Osservatore Romano (wersja angielska) | wolumin = 2012 (4 April)| strony = 4-5 | lang = en}}</ref>.
W [[Synod|posynodalnej]] adhortacji ''[[Sacramentum Caritatis]]'' 64 papież Benedykt XVI mówił o konieczności prowadzenia w parafiach drogi mistagogicznej, która skupiałaby się na trzech elementach: wprowadzaniu wiernych w [[historia zbawienia|historię zbawienia]], objaśnianiu znaków zawartych w obrzędach [[Liturgia chrześcijańska|liturgicznych]] i [[sakrament]]ach, oraz uczeniu wiązania tych obrzędów z codziennym życiem chrześcijańskim<ref>{{Cytuj pismo | url = http://www.kbroszko.dominikanie.pl/KrzysztofBroszkowskiOP-JednoscParafii.pdf | autor = Krzysztof Broszkowski OP | tytuł = Jedność parafii a celebracja Eucharystii w małych wspólnotach w parafii w świetle najnowszych dokumentów Kościoła | czasopismo = Wrocławski Przegląd Teologiczny | wolumin = 21.2| wydanie = 2013 | strony = 145-146}}</ref>.
Linia 16 ⟶ 17:
== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | tytuł = Augustine and the Catechumenate | autor = Harmless, William SJ | wydawca = Liturgical Press | miejsce = Collegville, Minnesota | rok = 1995 | strony = 406| isbn = 0-8146-6132-7}}</ref>
* {{Cytuj książkę | rozdział = Wtajemniczenie chrześcijańskie. Wprowadzenie ogólne | tytuł = Obrzędy Chrztu dzieci dostosowane do zwyczajów diecezji polskich | wydanie = 3| miejsce = Katowice | wydawca = Księgarnia św. Jacka | rok = 2009 | strony = 9-18}}
* Zyzak, Wojciech, ''Mistagogia'', w: ''Leksykon duchowości katolickiej'', Wydawnictwo „M”, Lublin-Kraków 2002, s. 527-530, ISBN 83-7221-333-X
| |||