Języki brytańskie: Różnice pomiędzy wersjami

** [[język kornijski|kornijski]] (3,5 tys.)

** [[język bretoński|bretoński]] (300 tys.)

 

Nazwa języka została wprowadzona przez walijskiego badacza kultury celtyckiej Johna Rhysa i pochodzi od walijskiego słowa ''Brythonic '' co oznacza rdzennych brytańczyków (w odróżnieniu do Anglo-Saksonów czy Celtów). Z kolei słowo ''Brythonic ''pochodzi od ''Prettanike, nazwy Wysp Brytyjskich zanotowanej przez pisarzy greckich. Inna ''nazwa tej grupy to języki P-celtyckie, która pochodzi od odpowiednika słowa „głowa” w tym języku (''pen ''lub ''penn ''w walijskim, bretońskim i kornwalijskim).

Nazwy pochodzące z języków brytańskich to m.in.: London, Penicuik, Perth, Aberdeen,York, Dorchester, Dover and Colchester. Elementy języków brytańskich są również widoczne w przedrostkach ''bre-'' i ''bal-'' w nazwach wzgórz. ''Combe'' jako określenie wąskich, głębokich dolin i ''tor ''jako określenie wysokiego, skalistego wzgórza to przykłady zapożyczeń z języków brytańskich.

 

 

Gałąź języków brytańskich, znanych także jako P-celtyckie, charakteryzuje się odmianą praindoeuropejskiego fonemu [''kw''] na ''p ''(w odróżnieniu od ''c'' w