Urząd stanu cywilnego: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m int. |
transkrypcja aktów zagr. |
||
Linia 5:
Początkowo nie istniały osobne, państwowe urzędy rejestrujące stan cywilny. Kościół katolicki pod koniec [[XVI wiek|XVI]] w. wprowadził na swoje potrzeby instytucję [[Wyznaniowa księga metrykalna|ksiąg metrykalnych]], z czasem księgi takie zaczęły prowadzić inne wyznania. Tendencja do prowadzenia osobnej, świeckiej rejestracji pojawiła się od końca [[XVIII wiek|XVIII]] w. Początkowo proboszczowie parafii stali się urzędnikami stanu cywilnego (w [[Rozbiory Polski|zaborze]] [[Zabór austriacki|austriackim]] od [[1782]] r., w [[Zabór pruski|pruskim]] od [[1794]] r., w [[Zabór rosyjski|rosyjskim]] oficjalnie od [[1825]] r.).
W Polsce dopiero w [[XIX wiek|XIX]] w. powstały obecne dzisiaj „urzędy stanu cywilnego”. Pojawiły się na ziemiach [[Zabór pruski|zaboru pruskiego]] w [[1874]] r. Urzędnikami stanu cywilnego byli burmistrzowie lub wójtowie. Przedmiotem rejestracji były trzy rodzaje zdarzeń: urodzenia, śluby i zgony. Każdy urząd prowadził równolegle dwa rejestry: rejestr główny (unikat, pozostawiany w siedzibie urzędu) i rejestr poboczny (duplikat, corocznie przekazywany do sądu obwodowego). W księgach metrykalnych znajdują się czasami dokumenty dostarczane w celach dowodowych (np. odpisy akt metrykalnych ze zdarzeń wcześniejszych, w tym także odpisy zagranicznych aktów stanu cywilnego, które zostały poddane transkrypcji do miejscowych ksiąg, celem wprowadzenia ich do obiegu prawnego).
W dwudziestoleciu międzywojennym zachowano systemy z poszczególnych dawnych państw zaborczych. Dopiero w [[1946]] r. wprowadzono świeckie urzędy stanu cywilnego.
| |||