Józef Kajetan Janowski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Runab (dyskusja | edycje)
m lit.
Linia 4:
 
W lipcu [[1862]] został okręgowym organizacji [[stronnictwo czerwonych|czerwonych]] w wydziale III miasta Warszawy. Z poręczenia [[Oskar Awejde|Oskara Awejdy]] wszedł do [[Komitet Centralny Narodowy|Komitetu Centralnego Narodowego]]. Głosował za podjęciem walki zbrojnej z chwilą ogłoszenia [[branka|branki]] i za powierzeniem dyktatury [[Ludwik Mierosławski|Ludwikowi Mierosławskiemu]]. [[22 stycznia]] [[1863]] wraz z innymi członkami [[Tymczasowy Rząd Narodowy|Tymczasowego Rządu Narodowego]]
wyjechał do [[Kutno|Kutna]]. Przybył do obozu [[Marian Langiewicz|Mariana Langiewicza]], gdzie [[5 lutego]] był świadkiem [[bitwa pod Słupią|bitwy pod Słupią]]. [[23 lutego]] powrócił do Warszawy. W marcu wraz z [[Agaton Giller|Agatonem Gillerem]] udał się do [[Kraków|Krakowa]] dla prowadzenia negocjacji z Ludwikiem Mierosławskim i Marianem Langiewiczem. W kwietniu pozostał w rządzie przechylającym się na stronę [[stronnictwo białych|białych]]. W koncukońcu maja odsunięty od steru przez zamachowców czerwonych. Po kilku dniach [[Franciszek Dobrowolski]] przywrócił go do składu rządu, powierzając mu wydział wojny. W czerwcowym rządzie [[Karol Majewski|Karola Majewskiego]] został sekretarzem stanu tj. łącznika pomiędzy rządem a podległymi mu wydziałami. We wrześniu ustąpił z rządu, powierzając władzę czerwonym. Wkrótce przyjął z ich nominacji stanowisko dyrektora wydziału spraw wewnętrznych.
 
Był jednym z najbliższych współpracowników [[Dyktatura|dyktatora]] [[Romuald Traugutt|Romualda Traugutta]]. Po jego aresztowaniu opuścił Warszawę. W maju [[1864]] wziął udział w spotkaniu dygnitarzy powstańczych w [[Drezno|Dreźnie]], gdzie podpisał tzw. memoriał 7 obywateli postulujący nowe, bardziej stanowcze metody walki.