Sobór Trójcy Świętej w Petersburgu (Ławra Aleksandra Newskiego): Różnice pomiędzy wersjami

Większość cennego wyposażenia soboru została zarekwirowana podczas [[Konfiskata majątku Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w 1922|akcji konfiskaty kosztowności cerkiewnych w 1922]]<ref name="enc"/>, na co wyraził zgodę metropolita piotrogrodzki [[Beniamin (Kazanski)|Beniamin]]. Hierarcha doprowadził także do pozostawienia w soborze relikwii św. Aleksandra Newskiego razem z cennym relikwiarzem. Przedmioty te pozostały w świątyni do jesieni 1922; zostały zarekwirowane już po śmierci hierarchy, który latem tego samego roku został oskarżony o działalność kontrrewolucyjną i [[rozstrzelanie|rozstrzelany]]<ref>A. Kaszewarow, ''Православная Российская Церковь и советское государство (1917–1922)'', Издательство Крутицкого подворья, Moskwa 2005., s.198-200 i 372.</ref>. Od 1923 do 1926 sobór pozostawał w rękach [[Żywa CerkiewOdnowicielstwo|Żywej Cerkwi]]. Począwszy od 1917 na dziedzińcu Ławry, przed soborem, dokonywano pochówków. Pierwsze groby należały do zabitych żołnierzy carskich formacji kozackich, następnie na terenie monasteru chowano także uczestników obrony Piotrogrodu przed wojskami Białych i działaczy partyjnych. W 1933 władze radzieckie podjęły decyzję o zamknięciu świątyni i jej adaptacji na cele świeckie<ref name="enc"/>. Przez dwadzieścia dwa lata w budynku mieściła się placówka zajmująca się popularyzowaniem nauki<ref name="enc"/>.