Obraz Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy: Różnice pomiędzy wersjami

'''Matka Boska Nieustającej Pomocy''' – wizerunek ([[ikona]]) [[Matka Boża|Matki Bożej]] – [[Najświętsza Maryja Panna|Najświętszej Maryi Panny]], patronki najbardziej smutnych i potrzebujących, którzy odczuwają szczególnie potrzebę miłości i opieki. [[23 czerwca]] [[1867]] r. nastąpiła uroczysta koronacja Obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy. [[27 czerwca]] obchodzony jest jako dzień poświęcony Matce Bożej Nieustającej Pomocy.

Matka Boska Nieustającej Pomocy jest szczególnie czczona w [[Kościół Starokatolicki Mariawitów w RP|Kościele Starokatolickim Mariawitów]], który za jedno z podstawowych swoich zadań stawia właśnie wzywanie nieustającej pomocy Najświętszej Maryi Panny.

Wizerunek Matki Bożej Nieustającej Pomocy został namalowany na desce o wymiarach 54 cm x 41,5 cm. Na przestrzeni wieków otrzymał dwa główne tytuły: ''Matka Boża Bolesna'' oraz ''Matka Boża Nieustającej Pomocy''. Autorstwo obrazu przypisywane jest najgłośniejszemu malarzowi [[prawosławie|prawosławnemu]] wczesnego [[średniowiecze|średniowiecza]], mnichowi bazyliańskiemu - S. Lazzaro.

Nie jest dokładnie znany wiek powstania ikony określanej dziś przez katolików jako obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, zaś w tradycji prawosławnej jako [[ikona Matki Bożej "Cierpiąca"]]. Niektóre źródła mówią, iż został namalowany w [[IX wiekuwiek]]u na [[Kreta|Krecie]], inne zaś datują go na [[XII wiek|wiek XII]] i wywodzą z [[cesarstwo Bizantyńskie|Bizancjum]] lub nawet z klasztoru [[Klasztor Chilandar|Chilandar]] na świętej [[Athos|Górze Athos]].

Według starej legendy do [[Europa|Europy]] przywiózł go bogaty kupiec. W czasie podróży statkiem, gdy na morzu rozszalał się sztorm, człowiek ten wyjął obraz ze skrzyni i pokazał przerażonym podróżnym. Ich modlitwy do Matki Bożej ocaliły statek z nieuchronnej katastrofy. Po szczęśliwym przybyciu do [[Rzym|Wiecznego Miasta]] ikona została umieszczona w kościele św. Mateusza. W dobie napoleońskiej, po zdobyciu Rzymu przez wojska francuskie, obraz zaginął. Po ponad pół wieku odnalazł go [[redemptoryści|redemptorysta]] o. Michał Marchi.

W [[1865]] roku [[papież Pius IX]] powierzył cudowny wizerunek Redemptorystom, mówiąc: ''"Sprawcie, aby ten obraz poznano na całym świecie i aby się w nim rozmiłowano."'' Zakonnicy, dzięki swej gorliwej działalności misyjnej, wywiązali się znakomicie z tego zadania. Ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy jest dziś bowiem najbardziej rozpowszechnionym w świecie obrazem Maryjnym. Cudowna ikona została umieszczona w [[Kościół św. Alfonsa Liguori|kościele Redemptorystów pw. św. Alfonsa w Rzymie]] (nieopodal [[Bazylika Santa Maria Maggiore w Rzymie|bazyliki Santa Maria Maggiore]]). Dnia [[23 czerwca]] [[1867]] roku odbyła się uroczysta koronacja obrazu, zaś w roku [[1876]] ustanowiono święto Błogosławionej Dziewicy Maryi pod wezwaniem Nieustającej Pomocy na dzień [[27 czerwca]].

[[Obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy to [[ikona]] przedstawiająca cztery święte postacie: [[Maria z Nazaretu|Dziewicę Maryję]], [[Jezus Chrystus|Dzieciątko Jezus]] oraz świętych archaniołów[[archanioł]]ów [[Michał Archanioł|Michała]] i [[Archanioł Gabriel|Gabriela]]. Postacie te opisują litery, umieszczone w tle ikony:]]

* ΟΡМ - Archanioł Michał (nad aniołem[[anioł]]em, po lewej stronie oglądającego obraz)

'''Maryja''', a właściwie połowa Jej postaci, jest przedstawiona w czerwonej tunice, granatowym płaszczu od spodu zielonym i w niebieskim nakryciu głowy, przykrywającym włosy i czoło. Na welonie, w jego środkowej części, znajduje się złota gwiazda z ośmioma prostymi promieniami, a obok malarz umieścił krzyż promienisty na wzór gwiazdy. Jej głowę otacza, charakterystyczny dla szkoły kreteńskiej, kolisty [[nimb]]. Oblicze Maryi jest lekko pochylone w stronę Dzieciątka Jezus trzymanego na lewej ręce. Prawą, dużą dłonią o nieco dłuższych palcach, charakterystycznych dla obrazów typu [[Hodigitria]] – znaczy „wskazująca drogę”, Maryja obejmuje ręce Jezusa. Jej spojrzenie charakteryzuje czuły smutek, ale nie patrzy na swojego Syna, lecz wydaje się przemawiać do patrzącego na obraz. Miodowego koloru oczy i mocno podkreślone brwi dodają obliczu piękna i wyniosłości.

'''Dzieciątko Jezus''' jako jedyne przedstawione jest w całości. Spoczywając na lewym ramieniu Matki, rączkami ujmuje mocno Jej prawą dłoń. Przyodziane jest w zieloną tunikę z czerwonym pasem i okryte czerwonym płaszczem. Opadający prawy sandał z nóżki pozwala dostrzec spód stopy, co może symbolizować prawdę, że będąc Bogiem jest także prawdziwym człowiekiem. Jezus ma kasztanowe włosy, a Jego rysy twarzy są bardzo dziecięce. Stopy i szyja Dzieciątka wyrażają jakby odruch nagłego lęku przed czymś, co ma niechybnie nadejść. Tym natomiast, co wydaje się przerażać małego Jezusa, jest wizja męki i cierpienia, wyrażona poprzez krzyż i gwoździe niesione przez '''Archanioła Gabriela'''. Po drugiej stronie obrazu '''Archanioł Michał''' ukazuje inne narzędzia męki krzyżowej: włócznię, trzcinę z gąbką i naczynie z octem.

Maryja, pomimo że jest największą postacią obrazu, nie stanowi jego centralnego punktu. W geometrycznym środku ikony znajdują się połączone ręce Matki i Dziecięcia, przedstawione w taki sposób, że Maryja wskazuje na swojego Syna, Zbawiciela. Mamy tutaj do czynienia z typem ikony zwanej „Hodigitria”„[[Hodigitria]]” – bo Maryja wskazuje na Chrystusa, Który sam siebie nazwał ''„Drogą, Prawdą i Życiem”'' (J 19,25).

Matka Boża Nieustającej Pomocy jest [[patron (chrześcijaństwo)|patronką]] [[Jaworzno|Jaworzna]] oraz [[diecezja toruńska|diecezji toruńskiej]].