Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w RP: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne, drobne techniczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 77:
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] większość [[zbór|zborów]] znalazła się za wschodnimi granicami Polski. W 1946 władze polskie uznały ważność przedwojennej legalizacji [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan|Związku Ewangelicznych Chrześcijan]], a w 1947 z inicjatywy [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan|Związku]] utworzono [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w PRL|Zjednoczony Kościół Ewangeliczny (ZKE)]], do którego przyłączyły się cztery inne wspólnoty o charakterze [[ewangelikalizm|ewangelicznym]] (dwie z nich w 1953), tworząc największy w Polsce [[ewangelikalizm|ewangelikalny]] [[Kościół (organizacja)|Kościół]] [[protestantyzm|protestancki]]. W 1988 nastąpił rozpad [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny|ZKE]] i pośród powstałych na jego podstawie wspólnot, ukształtował się Kościół Ewangelicznych Chrześcijan, będący kontynuatorem [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan|Związku Ewangelicznych Chrześcijan]]. Kościół w 1990 został wpisany do Rejestru Kościołów i innych związków wyznaniowych pod nr 27.
'''Zwierzchnicy Kościoła:'''
* Antoni Pliński (1988–1991)
* [[Tadeusz Tołwiński]] (1991–1995)
* Jan Tomczyk (1995–1998)
* Henryk Karzełek (1998–2001, 2001–2004)
* Jacek Duda (2004–2007)
* Tadeusz Tołwiński (2007–2011, 2011–nadal)<ref>{{Cytuj książkę | imię r = Janusz | nazwisko r = Sobiech | autor r link = | rozdział = ''Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w Polsce w latach 1988-2013'' | inni = pod red. M. Wicharego | tytuł = Bóg dotrzymuje Słowa. Księga jubileuszowa prezbitera Konstantego Wiazowskiego | wydawca = Wydawnictwo Uczelniane Wyższego Baptystycznego Seminarium Teologicznego w Warszawie Wydawnictwo Słowo Prawdy | miejsce = Warszawa | rok = 2015 | strony = 206-209 | isbn = 978-83-88497-19-3 | odn = tak}}</ref>
== Doktryna ==
Nauka Kościoła jest zbieżna z szeroko rozumianą doktryną [[ewangelikalizm|ewangelikalną]]. Akcentuje się w niej grzeszność człowieka, jego niezdolność do poprawy własnymi siłami oraz potrzebę przyjęcia [[zbawienie|zbawienia]], które jest "dostępne za darmo" - przez wiarę w [[Jezus Chrystus|Jezusa Chrystusa]]. Świadome przyjęcie zbawienia i opowiedzenie się za Bogiem jest (w teologii Kościoła) określane jako [[nawrócenie]]. Kościół Ewangelicznych Chrześcijan bywa nazywany "kościołem wyboru", co znaczy, że jego wierni stali się jego członkami w świadomy sposób (dzieci są pod opieką [[Zbór|Zborów]], ale nie są ich członkami). [[Zbór|Zbory]] Kościoła praktykują dwa ustanowienia [[Jezus Chrystus|Chrystusa]]: [[chrzest]] przez zanurzenie w wodzie, udzielany na podstawie wyznania wiary oraz [[Msza|Wieczerzę Pańską]], sprawowaną pod dwiema postaciami - chleba i wina. Szafarzem chrztu i Wieczerzy Pańskiej może być każdy wierzący za zgodą zboru.
[[Plik:Zbór w Łobzie.jpg|thumb|Zbór w [[Łobez|Łobzie]]]]
{{CytatD|Wierzymy w:
Linia 105 ⟶ 113:
== Literatura ==
* [[Noemi Modnicka]], ''Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w Polsce jako Kościół wyboru. Analiza etnologiczna wspólnoty religijnej'', Wydawnictwo Nomos, Kraków 2010
* Janusz Sobiech, ''Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w Polsce w latach 1988-2013'', [w:] ''Bóg dotrzymuje Słowa. Księga jubileuszowa Konstantego Wiazowskiego'', red. [[Mateusz Wichary]], Warszawa 2015 ISBN 978-83-88497-19-3, s. 201-227
* [[Ludwik Szenderowski (junior)|Ludwik Szenderowski jr]], ''Ewangeliczni chrześcijanie. Ruch odrodzeniowo-reformatorski w historycznym Kościele chrześcijańskim. Rys historyczny (XIX-XX w.)'', The Slavic Gospel Association, Wheaton Ill. 1982.
{{Przypisy}}
| |||