Michał Franciszek Sapieha: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
'''Michał Franciszek Sapieha''' [[herb]]u [[Lis (herb szlachecki)|Lis]], (ur. [[1670]], zm. [[18 listopada]] [[1700]] na polu
Był synem [[Kazimierz Jan Sapieha|Kazimierza Jana]], bratem [[Jerzy Stanisław Sapieha|Jerzego Stanisława]] i [[Aleksander Paweł Sapieha|Aleksandra Pawła]].
W roku [[1680]] uczył się w kolegium [[Jezuici|jezuickim]] w [[Warszawa|Warszawie]], następnie w Brunsberdzie ([[Braniewo|Braniewie]]). Na początku [[1689]] został polecony przez [[Kazimierz Jan Sapieha|ojca]] ks. Karolowi Lotaryńskiemu, co było dowodem sojuszu Sapiehów z [[Habsburgowie|dworem cesarskim w Wiedniu]].
Uczestniczył w kampanii cesarskiej na [[Turcja|Turcję]] roku [[1690]], a następnie po powrocie do kraju w wyprawie [[Mołdawia|mołdawskiej]] [[Jan Sobieski|Jana III Sobieskiego]] w roku [[1691]]. W roku [[1690]] został mianowany koniuszym litewskim. Wiosną [[1692]] otrzymawszy szarżę generała-majora wrócił do służby [[Austria|austriackiej]]. W latach [[1693]]-[[1694]] był szefem 47. stryjskiego pułku piechoty. Brał udział w oblężeniu [[Belgrad|Belgradu]] w [[1693]]. W listopadzie [[1694]] nagrodzony przed cesarza [[Leopold I Habsburg|Leopolda I]] prestiżowym dowództwem regimentu korasjerów.
Po powrocie do kraju w [[1695]] brał udział w walkach ze stronnictwem [[kanclerz wielki litewski|kanclerza wielkiegolitewskiego]] [[Karol Stanisław Radziwiłł (kanclerz wielki litewski)|Karola Stanisława Radziwiłła]], którego pokonał, odzyskując dla [[Sapiehowie|Sapiehów]] dobra Iwan i Romanów na Litwie. Wbrew ojcu popierającemu [[Franciszek Ludwik (książę Conti)|Franciszka ks. Contiego]] popiera kandydaturę [[August II|Augusta II]] na tron polski. ▼
W latach [[1696]]-[[1700]] brał udział w walkach z antysapieżyńskimi konfederatami [[Grzegorz Antoni Ogiński|Grzegorza Antoniego Ogińskiego]]. Wobec ogromnej przewagi konfederatów w
▲Po powrocie do kraju w [[1695]] brał udział w walkach ze stronnictwem [[Karol Stanisław Radziwiłł (kanclerz wielki litewski)|Karola Stanisława Radziwiłła]], którego pokonał, odzyskując dla [[Sapiehowie|Sapiehów]] dobra Iwan i Romanów na Litwie. Wbrew ojcu popierającemu [[Franciszek Ludwik (książę Conti)|Franciszka ks. Contiego]] popiera kandydaturę [[August II|Augusta II]] na tron polski.
▲W latach [[1696]]-[[1700]] brał udział w walkach z antysapieżyńskimi konfederatami [[Grzegorz Ogiński|Grzegorza Ogińskiego]]. Wobec ogromnej przewagi konfederatów w bitiwe pod [[Olkieniki|Olkienikami]] [[18 listopada]] [[1700]] z pola walki zbiegła większość stronnictwa sapieżyńskiego. Michał Franciszek próbował paktować, ostatecznie godząc się na kapitulację. W nocy został rozsiekany przez szkachtę podburzoną przez kanonika wileńskiego [[Krzysztof Białłozor|Krzysztofa Białłozora]].
Rodziny nie założył.
| |||