Grzywacz (ptak): Różnice pomiędzy wersjami

To największy przedstawiciel gołębiowatych w Europie. [[pióro|Upierzenie]] ciemno-popielate o niebieskim odcieniu, z metalicznie zielonymi bokami [[szyja|szyi]], której przedzielają dwie białe plamy (z daleka widoczne i od których wzięłypochodzi swą nazwęnazwa), które razem z białymi przepaskami na przegubach skrzydeł są cechą charakterystyczną tylko dla tego gatunku. Skrzydła są ciemnostalowe, ale brzegi białe pióra. [[Gardło]] i jasnopopielata pierś różowawe, pierś z jasno-rdzawym nalotem. Oko jasnożółte, z asymetryczną źrenicą. Dziób czerwony. Ogon od spodu jest jasnoszary lub szary, a na wierzchu ciemnoszary z czarnym końcem.

<br />Samica w upierzeniu ma mniej wyraźne ubarwienie, słabiej połyskującą szyję i pierś. Młode ptaki nie mają charakterystycznych białych plam na szyi i połyskliwych zielonych piór, przypominają więc popielatą sierpówkę.<br />

Latają dość szybko i zwinnie, ale bardziej ociężale od innych gołębi. Przy wzlatywaniu słychać głośne klaskanie skrzydłami. W powietrzu, ale i w pozycji siedzącej, widać charakterystyczne białe, półksiężycowate przepaski na wierzchu skrzydeł.

Wczesną wiosną swoją obecność samiec manifestuje swoją obecność chrapliwym, monosylabowym pohukiwaniem, które przerywa lot tokowy, kiedy to podlatuje stromo w górę głośno klepiąc skrzydłami i nagle opada lotem ślizgowym. Po znalezieniu partnerki zaczyna się budowa gniazda. Pary są monogamiczne.

Znajduje się przynajmniej 3 metry nad ziemią, w koronie drzewa, rzadziej krzewie bądź budynku. Zbudowane z cienkich i suchych gałązek, przypomina rodzaj płytkiego "talerza" (luźnej platformy) o średnicy 25–35 cm. Grzywacze z miejskich populacji mogą gnieździć się nawet na gzymsach budowli, podobnie do gołębi miejskich. Niedbała konstrukcja gniazda, jest specyficzna dla grzywacza. CzasemGniazdo może rozlecieć się czasem rozlecieć nawet przed końcem gniazdowania.

Okres lęgowy trwa od kwietnia do czerwca (przy czterech lęgach nawet do września). WyprowadzaGrzywacz wyprowadza dwa do trzech (podobnie jak inne gołębiowe), a wyjątkowo czterech lęgów w roku. W zniesieniuZnosi 1–3 (zazwyczaj 2) czysto białe jaja, które od spodu czasem prześwitują przez gniazdo.<br />

Jaja są wysiadywane przez oboje rodziców przez ok. 17–19 dni. Pisklęta wykluwają się ślepe i nagie o szaroniebieskiej skórze, czasem tylko są pokryte żółtym lub pomarańczowym puchem. Nieopierzone młode do 5 dnia życia są karmione mleczną wydzieliną powstającą w czasie wysiadywania w wolu rodziców, tak jak wszystkieu gołębiewszystkich gołębi. Podrośnięte młode w sytuacji zagrożenia nadymają wola i atakują przeciwnika zbliżającego się do gniazda, usiłując przy tym bić go skrzydłami. Natomiast rodzice nie atakują intruzów – odlatują na sąsiednie drzewa i w milczeniu obserwują losy domostwa. Pisklęta opuszczają gniazdo po 3–4 tygodniach, lotne są po 30 dniach. Pomimo, że potrafią już wtedy same latać, samiec znajduje się w ich pobliżu i dokarmia je. W tym czasie gołębica przeważnie wysiaduje już jaja z następne zniesienia.

Od późnego lata po jesień żeruje na otwartych obszarach rolniczych, nawet jeśli są z dala od zadrzewień lub lasów. Zwykle, aby dostać się na żerowiska lub do wodopoju, pokonuje duże odległości.