Języki brytańskie: Różnice pomiędzy wersjami

'''Języki brytańskie''' – jedna z dwóch grup [[Języki celtyckie|języków celtyckich]] w obrębie [[Języki indoeuropejskie|języków indoeuropejskich]] (druga grupa to języki goidelskie). Język ten powstał z oryginalnego języka praceltyckiego poprzez zastąpienie dźwięku [''kw''] dźwiękiem [''p'']. Językami brytańskimi posługuje się obecnie ponad '''900 000''' osób. Najwyższą liczbę stanowią użytkownicy walijskiego – ponad 600 000. Co więcej, zgodnie z danymi pochodzącymi z brytyjskiego spisu powszechnego z 2011 roku, 19% mieszkańców Walii posługuje się językiem walijskim. Odmiana bretońska jest używana przez 172 000 osób we Francji, ale nie ma tam statusu urzędowego. Natomiast odmiana walijska jest używana przez niewielką grupę osób w Patagonii w Argentynie (za sprawą walijskich kolonistów z XIX wieku).

Gałąź języków brytańskich, znanych także jako P-celtyckie, charakteryzuje się odmianą praindoeuropejskiego fonemu [''kw''] na ''p ''(w odróżnieniu od ''c'' w