Kongregacja ds. Ceremoniału: Różnice pomiędzy wersjami

'''Święta Kongregacja ds. Ceremoniału''' – dawna kongregacja kardynalska [[Kuria Rzymska|Kurii Rzymskiej]], zajmująca się pilnowaniem przestrzegania zasad ceremoniału na dworze papieskim oraz udzielania odpowiednich pouczeń w zakresie ceremoniału kardynałom i nuncjuszom pełniącym swe funkcje poza dworem papieskim<ref>{{cytuj książkę | autor = Michael Martin| tytuł = The Roman Curia as it now exists | wydawca = Benziger Brothers| miejsce = Nowy Jork - Cincinnati - Chicago| rok = 1913| strony = 111-112| isbn = }}</ref>. Zwana była także Kongregacją ds. Ceremonii.

Istnienie kongregacji kardynalskiej do spraw ceremonii odnotowano w źródłach już za pontfikatu [[Grzegorz XIII|Grzegorza XIII]] w 1574. Liczyła ona wówczas szesnastu kardynałów, jednak o jej szczegółowych zadaniach i działalności nic bliżej nie wiadomo<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = von Pastor| imię =Ludwig | autor link = Ludwig von Pastor| tytuł = History of the Popes| tom =19| wydawca = | miejsce = Londyn| rok = 1924| strony = 578-579| isbn = |data dostępujęzyk = en |data językdostępu = en}}.</ref>. Następny papież [[Sykstus V]] w konstytucji ''Immensa Aeterni Dei'' z 22 stycznia 1588 ustanowił stałą Kongregację ds. Obrzędów i Ceremonii, której głównym zadaniem było stanie na straży porządku w liturgii i sakramentach oraz przeprowadzanie procesów beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych, ale także organizowanie i czuwanie nad przebiegiem ceremonii na dworze papieskim. Ten ostatni obszar został jednak wydzielony spod jej kompetencji, kiedy w 1627 papież [[Urban VIII]] utworzył odrębną Kongregację ds. Ceremoniału<ref>Andreas Kraus, ''Die päpstliche Staatssekretariat unter Urban VIII. (1623-1644)'', Forschungen zur Geschichte des päpstlichen Staatssekretariats, Tom 1, Rzym 1964, s. 46.</ref>.

W skład Kongregacji ds. Ceremoniału wchodziło kilku (czasem kilkunastu) kardynałów, [[Mistrz Papieskich Ceremonii Liturgicznych]] oraz inni papiescy ceremoniarze, z których jeden sprawował urząd sekretarza Kongregacji<ref>Moroni, vol. XVI, s. 168-169.</ref>.

Nie do końca jasna pozostaje kwestia kierownictwa Kongregcji. Według Gaetano Moroniego każdorazowo prefektem tej Kongregacji zostawał z urzędu [[Dziekan kolegiumKolegium kardynalskiegoKardynalskiego|dziekan Świętego Kolegium Kardynałów]]<ref>Moroni, vol. XVI, s. 168.</ref>. Z "„[[Annuario Pontificio|Roczników papieskich]]"” z XVII i XVIII wieku wynika jednak, że zasadę tę wprowadzono dopiero w roku 1791, gdyż przed tą datą nie wymieniają one (z jednym wyjątkiem) żadnych prefektów tej Kongregacji i nawet nie zawsze wymieniają dziekana Świętego Kolegium wśród jej członków. Z roczników tych wynika także, że za pontyfikatu Urbana VIII (zm. 1644) przewodniczącym tej Kongregacji był ówczesny superintendent generalny Państwa Kościelnego kardynał [[Francesco Barberini (1597-1679)|Francesco Barberini]]<ref>Zob. Weber, s. 190, 222.</ref>. Następnie kardynał [[Karol Medyceusz (duchowny)|Carlo de Medici]] (zm. 1666) był tytułowany jako prefekt Kongregacji ds. Ceremoniału za pontyfikatu [[Aleksander VII|Aleksandra VII]] (1655-1667)<ref>Zob. Weber, s. 269, 287.</ref>, jednak po jego śmierci w 1666 Kongregacja ta nie miała żadnego prefekta aż do roku 1791.

* [[Giovanni Francesco Albani]] (1791-1803)

* [[Henryk Benedykt Stuart|Henry Benedict Stuart]] (1803-1807)

* [[Leonardo Antonelli]] (1807-1811)

* [[Alessandro Mattei]] (1815-1820)

* [[Giulio Maria della Somaglia]] (1820-1830)

* [[Bartolomeo Pacca]] (1830-1844)

* [[Lodovico Micara]], O.F.M.Cap. (1844-1847)

* [[Vincenzo Macchi]] (1847-1860)

* [[Mario Mattei]] (1860-1870)

* [[Costantino Patrizi Naro]] (1870-1876)

* [[Luigi Amat di San Filippo e Sorso]] (1877-1878)

* [[Camillo di Pietro]] (1878-1884)

* [[Carlo Sacconi]] (1884-1889)

* [[Raffaele Monaco La Valletta]] (1889-1896)

* [[Luigi Oreglia di Santo Stefano]] (1896-1913)

* [[Serafino Vannutelli]] (1914-1915)

* [[Vincenzo Vannutelli]] (1915-1930)

* [[Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte]] (1930-1948)

* [[Francesco Marchetti Selvaggiani]] (1948-1951)

* [[Eugène Tisserant]] (1951-1968)

* {{cytuj książkę | autor = Christoph Weber| tytuł = Die ältesten päpstlichen Staatshandbücher: Elenchus congregationum, tribunalium et Collegiorum urbis 1629-1714 | wydawca = Herder| miejsce = Rzym -– Fryburg Bryzgowijski -– Wiedeń| rok = 1991| strony = | isbn = 978-3451216534}}

* [[Gaetano Moroni]], [http://books.google.it/books?id=XMQAAAAAcAAJ&pg=PA168#v=onepage&q&f=false Dizionario di erudizione storico-ecclesiastica. Vol. XVI], Wenecja 1842, s. 168 i nast.