Emmanuelle Gagliardi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Poprawa linków Anastasija Myskina, Wiktoryja Azaranka, Eleni Daniilidu - przy użyciu AWB |
||
Linia 32:
Emmanuelle otrzymała status profesjonalnej tenisistki w [[1994]] roku. Od tego czasu jej największym wielkoszlemowym osiągnięciem jest czwarta runda [[French Open]] w [[2005]] roku. Większość jej osiągnięć to sukcesy w grze podwójnej. Wygrywa turnieje deblowe, a we wrześniu [[2004]] roku była klasyfikowana jako dwudziesta druga deblistka świata. [[13 maja]] [[2002]] osiągnęła najwyższą pozycję w rankingu gry pojedynczej - miejsce czterdzieste drugie.
W grze pojedynczej jej największe osiągnięcia to półfinały zawodowych turniejów. Najważniejszy to półfinał [[Indian Wells (Kalifornia)|Indian Wells]] w [[2002]] roku, przegrany z późniejszą mistrzynią, [[Daniela Hantuchová|Danielą Hantuchovą]] w trzech setach. W jednej z wcześniejszych rund wyeliminowała [[
Już od [[1992]] roku grywała w turniejach [[
W drodze do półfinału w [[Kair]]ze w [[1999]] roku pokonała między innymi [[Natasza Zwieriewa|Nataszę Zwieriewą]]. W ćwierćfinale w [[Madryt|Madrycie]], we wcześniejszych rundach wygrała z [[Tara Snyder|Tarą Snyder]], pierwszego seta przegrała do dziewiętnastu w tie-breaku, zawodniczki ustanowiły wówczas rekord w ilości punktów dodatkowego gema, których rozegrały łącznie 30 (21:19). Na liście jej cennych zwycięstw znalazła się wygrana z [[Sandrine Testud]] w [[’s-Hertogenbosch]].
W roku olimpijskim [[2000]] brała udział w igrzyskach w [[Sydney]]. W turniejach zawodowych osiągnęła półfinał w [[São Paulo]]. Pokonała [[Conchita Martínez|Conchitę Martínez]] w drodze do trzeciej rundy [[Australian Open 2001]]. Zakwalifikowała się do ćwierćfinału w [[Tokio]], w [[Rzym]]ie wygrała z [[Kim Clijsters]]. Trzecia runda [[Wimbledon]]u.
Sezon [[2002]] to rok, w którym rozegrała "turniej życia", wspomniany półfinał Indian Wells. Po tym właśnie turnieju po raz pierwszy dostała się do grona pięćdziesięciu najlepszych zawodniczek świata. Osiągnęła ćwierćfinały w [[Auckland]] i [[Strasburg]]u. W roku [[2003]] pobiła swój rekord półfinałów turniejowych, trzykrotnie je osiągając (najważniejszy z nich w [[Auckland]]). Doszła po raz pierwszy do finału debla w Estoril (razem z [[Maret Ani]]) oraz na Bol (z [[Patty Schnyder]]). Półfinalistka deblowego Australian Open.
Linia 46:
W [[2005]] roku rozegrała jak dotąd najlepszy turniej wielkoszlemowy - [[French Open|Roland Garros]], dochodząc w nim do czwartej rundy. Pokonała [[Tetiana Perebyjnis|Tetianę Perebyjnis]], [[María Sánchez Lorenzo|Marię Sánchez Lorenzo]] oraz [[Émilie Loit]], ulegając nastolatce bułgarskiej, [[Sesil Karatanczewa|Sesil Karatanczewej]]. Ćwierćfinał w Bogocie, zdobyła dwa kolejne tytuły deblowe.
W styczniu [[2006]] roku nie wykorzystała trzech piłek meczowych w spotkaniu pierwszej rundy z [[Anabel Medina Garrigues|Anabel M. Garrigues]], ale w grze podwójnej osiągnęła półfinał. Był to słaby sezon w wykonaniu Szwajcarki, w turniejach osiągała maksymalnie drugie rundy.
Spadek rankingowy spowodował, że obecnie musi kwalifikować się do turniejów zawodowych (jest na początku drugiej setki). Nie przeszła kwalifikacji do dwóch imprez na początku roku i odpadła w pierwszej rundzie Australian Open (z [[Tathiana Garbin|Tathianą Garbin]]), podobnie w [[Dubaj]]u (z [[Meghann Shaughnessy]]). W grze podwójnej startowała jedynie w [[Paryż]]u, odpadły z [[Selima Sfar|Selimą Sfar]] w pierwszej rundzie z [[Klaudia Jans|Klaudią Jans]] i [[Renata Voráčová|Renatą Voráčovą]].
Linia 95:
* {{Profile tenisowe|k|data=31 stycznia 2015}}
{{
[[Kategoria:Szwajcarscy olimpijczycy]]
[[Kategoria:Szwajcarskie tenisistki]]
| |||