Obłok Prandtla-Glauerta: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 78.9.97.226 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to 95.160.249.212. |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
{{Dopracować|źródła=2014-04}}
[[Plik:Prandtl-Glauert singularity.svg|thumb|
'''Obłok Prandtla-Glauerta''' – obłok skroplonej [[para wodna|pary wodnej]], powstający podczas lotu [[statek powietrzny|statku powietrznego]] z prędkością bliską [[prędkość dźwięku|prędkości dźwięku]].
Linia 7:
Na szkicu pokazano sytuację, gdy prędkość przed profilem jest poddźwiękowa (M < 1), następnie na profilu następuje przyśpieszenie do prędkości naddźwiękowej (M > 1), czemu towarzyszy zmniejszenie ciśnienia i – zgodnie z regułami termodynamiki – spadek temperatury.
Po przekroczeniu pewnego punktu ma miejsce fizyczna realizacja tzw. [[punkt osobliwy|osobliwości]] (w znaczeniu matematycznym) [[transformacja Prandtla-Glauerta|transformacji Prandtla-Glauerta]], objawiająca się dość gwałtownym spadkiem temperatury, rozpoczynającym się od linii [[Izoterma (fizyka)|izotermy]], zaznaczonej na ilustracji. Za tą linią następuje skroplenie pary wodnej i powstaje widoczny obłok, który raptownie kończy się na powierzchni fali uderzeniowej, za którą skokowo rośnie ciśnienie i temperatura, a prędkość maleje do poddźwiękowej (M < 1)
== Galeria ==
Linia 15:
</gallery>
Widoczna na pierwszym zdjęciu efektowna stożkowa powierzchnia początku obłoku nie wizualizuje fali uderzeniowej, lecz początek obszaru, w którym spełnione są warunki kondensacji. Koniec tego obłoku wskazuje położenie prostopadłej fali uderzeniowej. Mały obłok Prandtla-Glauerta widoczny jest też tuż za kabiną.
== Zobacz też ==
| |||