Yoshinobu Tokugawa: Różnice pomiędzy wersjami

| król = Yoshinobu Tokugawa<br />(徳川 慶喜)

{{nihongo|'''Yoshinobu Tokugawa'''|徳川 慶喜|Tokugawa Yoshinobu|ur. 28 października 1837, zm. 22 listopada 1913}} – piętnasty i zarazem ostatni władca [[Epoka Edo|Siogunatusiogunatu Tokugawa]]. Początkowo miał na celu reformę kraju, jednak po niepowodzeniach politycznych abdykował w 1867. Po oddaniu władzy cesarzowi usunął się w cień, dożywając swoich dni w prefekturze Shizouka.

W 1847 stał się głową rodu, wtedy też przybrał imię Yoshinobu. Po śmierci trzynastego sioguna, Tokugawy[[Iesada Tokugawa|Iesady Tokugawy]], w 1858 został mianowany dziedzicem. Wśród zaufanych podwładnych był chwalony za umiejętności zarządzania, jednak frakcja opozycyjna, przewodzona przez Ii Naosuke Ii, wygrała wyścig o stanowisko sioguna. Ich kandydat, Yoshitomi Tokugawa, został mianowany na czternastego sioguna. Yoshinobu został poddany aresztowi oraz zabrano mu prawo do przewodzenia Hitotsubashi.

[[Plik:Tokugawa Yoshinobu organizing defenses at Osaka castle-2.jpg|thumb|300px|left|Yoshinobu Tokugawa podczas obrony cesarskiego pałacu w 1864, wraz z [[Matsudairą Katamorim Matsudairą]], podczas [[Incydentuincydentu Kinmon]]]]

W 1864 roku, Yoshinobu, jako głównodowodzący obrony Cesarskiego Pałacu, udaremnił zdobycie Bramy Hamaguri (蛤御門 ''Hamaguri-Gomon'') przez siły Chōshū. Wydarzenie to później nazwano [[Incydent Kinmon|Incydentemincydentem Kinmon]]. Zwycięstwo udało się dzięki koalicji sił Aizu i Satsumy.

Po śmierci sioguna Ieochi w 1866, Yoshinobu został ogłoszony piętnastym siogunem. Był pierwszym władcą tego rodu, który nigdy podczas panowania nie postawił stopy w [[Pałac Cesarski w Tokio|zamku Edo]]. Zaraz po objęciu przez niego stanowiska Japonia stanęła w obliczu gwałtownych zmian. Podjęto działania, które miały na celu zreformowanie i wzmocnienie rządu Tokugawów. Przy pomocy [[II Cesarstwo Francuskie|Cesarstwa Francuskiego]] rozpoczęto budowę arsenału [[Yokosuka]] oraz modernizację armii.

Obawiając się wzrostu siły siogunatu, samurajowie z [[Satsuma (domena feudalna)|Satsumy]], [[Chōshū (domena feudalna)|Chōshū]] oraz [[Tosa (domena feudalna)|Tosy]] stworzyli sojusz wojskowy w myśl hasła sonnō jōi ("Czcić cesarza, wypędzić barbarzyńców"). Tosa, która była najlepiej zmodernizowana, zaproponowała kompromis, przez który Yoshinobu zrezygnowałby z tytułu sioguna, lecz otrzymał byotrzymałby stanowisko w nowym rządzie. Ostatecznie [[Yamanouchi Toyonori Yamanouchi]], daimyō Tosy, wraz ze swoim doradcą, [[Gotō Shōjirō Gotō]], domagali się niezwłocznej dymisji sioguna.

9 listopada 1867 Yoshinobu złożył rezygnację ze stanowiska i oficjalnieopuścił zrezygnował z urzęduurząd dziesięć dni później, przekazując władzę cesarzowi. Później wycofał się do [[Osaka|Osaki]], jednak władcy Satsumy i Choshu byli temu przeciwni. Pozyskali tajny edykt cesarski, który upoważniał ich wojska do użycia siły wobec byłego sioguna (który, jak się okazało, był sfałszowany), po czym wprowadzili dużo oddziałów wojskowych do [[Kioto]]. Odbyło się tam spotkanie na dworze cesarskim, gdzie Yoshinobu został pozbawiony wszystkich tytułów i ziemi, mimo że nie podjął żadnych działań, które mogłyby być interpretowane jako agresywne lub niezgodne z prawem. Decyzja została podjęta jednomyślnie, przez to, że nie dopuszczono do obrad nikogo, kto mógłby mieć inne zdanie.

Gdy siły sioguna znalazły się blisko Kyoto, odmówiono im możliwości wkroczenia do miasta, po czym zostały one zaatakowane przez siły Satsumy i ChoshuChōshū. Rozpoczęła się bitwa pod [[Bitwa pod Toba-Fushimi|Toba-Fushimi]], pierwsze starcie [[Wojna boshin|wojny boshin]]. Choć siły siogunatu miały przewagę liczebną, Yoshinobu porzucił armię w środku walki i zbiegł do Edo. Po raz pierwszy siły popierające cesarza wystawiły oficjalne proporce z [[Herb Japonii|symbolem cesarstwa]]. Były siogun poddał się dobrowolnej izolacji oraz uznał zwierzchnictwo cesarza. 11 kwietnia zamek Edo został przekazany armii cesarskiej.

Yoshinobu został przeniesiony do prefektury Shizuoka, miejsca zbudowanego przez jego przodka, [[Ieyasu Tokugawa]]. Dożywał swoich dni w spokoju, rozwijając swoje hobby takie, jak: malarstwo, fotografia czyfotografię, łucznictwo. Niektóre ze zdjęć Yoshinobu zostały upublicznione przez jego prawnuka, Yoshitomo.