Przeciwlotniczy pocisk rakietowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m int. |
Drobne merytoryczne |
||
Linia 7:
* woda-powietrze.
Przeciwlotnicze pociski rakietowe używane są dziś na wszystkich szczeblach obrony powietrznej i zwalczać mogą cele na odległościach od kilkuset metrów do kilkuset kilometrów i wysokościach od kilkudziesięciu metrów
1) W nomenklaturze narodowej:
: b) Małego zasięgu od 10 do 50 km;
: c) Średniego zasięgu powyżej 50 km.
2) W nomenklaturze sojuszniczej:
: d) Bardzo krótkiego zasięgu do 10 km;
: e) Krótkiego zasięgu od 10 km do 50 km;
: f) Średniego zasięgu od 50 do 100 km;
: g) Dalekiego zasięgu powyżej 100 km.
Postęp techniki i technologii już u schyłku lat 50. XX wieku sprawił, że możliwe stało się skonstruowanie [[Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy|przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych]], obsługiwanych na polu walki przez pojedynczego żołnierza. Zastosowanie w nich układu samonaprowadzania na podczerwień (a więc reagującego głównie na ciepło gazów wylotowych silników oraz nagrzewanie aerodynamiczne płatowca) zapewniało im dużą skuteczność oraz zredukowało czynności operatora do wykrycia celu, jego identyfikacji oraz potwierdzenia przechwycenia celu przez głowicę i jego odpalenie (zasada działania „odpal i zapomnij”). Prostota pocisku, wyrzutni oraz możliwość szybkiego wyszkolenia operatora sprawiają, że przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe są bronią stosunkowo tanią i z racji tego mogą być używane powszechnie, także na najniższych szczeblach organizacyjnych, a także do obrony pojedynczych stanowisk ogniowych, wozów bojowych czy jednostek pływających.
Linia 22 ⟶ 28:
* optycznie – odbywa się za pomocą kamer.<br />
Stosuje się także niekierowane pociski rakietowe.
{{Przypisy}}
== Zobacz też ==
| |||