Gwido z Arezzo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m WP:SK, źródła/przypisy |
m ort. |
||
Linia 31:
Pierwsze nauki pobierał w opactwie w Pomposa koło [[Ferrara|Ferrary]]. W 1025 roku, za wstawiennictwem bpa Teobalda, otrzymał stanowisko nauczyciela chóru chłopięcego w [[Arezzo]], gdzie też przebywał przez dłuższy czas. Później sporo podróżował odwiedzając m.in. [[Saint-Maur-des-Fossés]], [[Évreux]], [[Saint-Denis (Seine-Saint-Denis)|Saint-Denis]] i [[Canterbury]]. Prawdopodobnie w ostatnich latach życia wstąpił do klasztoru [[kameduli|kamedułów]]. Tęsknił za życiem mnicha-eremity w duchu [[święty Romuald|św. Romualda]], więc osiadł najpierw w [[Fonte Avellana]], następnie w [[Camaldoli]], w końcu zaś w klasztorze [[Krzyż Prawdziwy|Św. Krzyża]] w Avellano<ref name="deon"/>.
Udoskonalił zapis [[nuta|nutowy]] i wprowadził nową metodę śpiewu – [[nazwa solmizacyjna|solmizację]], opartą na nazwach poszczególnych dźwięków [[heksachord]]u (diatonicznego postępu 6 dźwięków), utworzonych od początkowych zgłosek wierszy w hymnie na cześć [[Jan Chrzciciel|św. Jana Chrzciciela]]: ''ut'', ''re'', ''mi'', ''fa'', ''sol'', ''la'' (w XVII w., ze względu na trudność w wykonywaniu sylaby ''ut'', zmieniono ją na ''do'')<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Grębski| imię = Tomasz| tytuł = Muzyka sfer| czasopismo = [[Wiedza i
W słynnym traktacie ''[[Micrologus]]'' (''Micrologus de disciplina artis musicae'') opisał praktykę [[polifonia|polifoniczną]] swoich czasów – technikę [[organum|organalną]].
| |||