Stawka Naczelnego Dowódcy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Poprawiam linkowania. Romanowowie przy użyciu AWB |
||
Linia 3:
[[Plik:Bulla TsarFamilyinStavka.jpg|300px|thumb|Przybycie [[Aleksandra Fiodorowna (Alicja Heska)|Aleksandry Fiodorownej]], [[Aleksy Nikołajewicz Romanow|carewicza Aleksego]] i [[Mikołaj II Romanow|cara Mikołaja II]] do Stawki, maj 1916]]
'''Stawka Naczelnego Dowódcy''' ([[Język rosyjski|ros]]. ''Ставка Верховного Главнокомандующего'', ''Stawka Wierchownogo Gławnokomandujuszczego'') – organ naczelnego kierownictwa polowego wojskami i kwatera główna Naczelnego Dowódcy armii rosyjskiej na teatrze działań wojennych w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] (rozformowania 16 marca [[1918]] r.).
== Historia ==
Na początku wojny stacjonowała w [[Baranowicze|Baranowiczach]], a od 8 – według [[kalendarz juliański|kalendarza juliańskiego]] – (21) sierpnia [[1915]] w [[Mohylew]]ie.
Sztab Naczelnego Dowódcy miał początkowo 5 zarządów: generalnego kwatermistrza, operacyjny, dyżurnego [[generał]]a (sprawy mobilizacyjne i kompletowania sił zbrojnych, zaopatrzenia armii, wyznaczania na stanowiska), komunikacji wojskowej, marynarki wojennej i komendanta kwatery głównej wraz z oddziałem łączności.
W początkowym okresie wojny w Stawce było 9 generałów, 36 oficerów, 12 pracowników wojska i 125 żołnierzy. Stan osobowy Stawki, w czasie prowadzenia działań zwiększał się. 1 (14) listopada [[1917]] r. było w Stawce 15 zarządów, 3 kancelarie, i 2 komitety (razem ponad 2 tysiące ludzi). Stawka nie zdołała zabezpieczyć dowodzenia frontami i koordynacji ich działań. Po [[Rewolucja lutowa 1917|rewolucji lutowej 1917]] Stawka stała się główną siedzibą sił popierających starą władzę.
[[Plik:Николай II, В. Б. Фредерикс и великий князь Николай Николаевич в Ставке.jpg|300px|thumb|Od lewej: car [[Mikołaj II Romanow|Mikołaj II]], minister dworu hr. W.B. Frederiks i ks. [[Mikołaj
Po [[Rewolucja październikowa|rewolucji październikowej]] przedstawiciele Stawki (szef sztabu gen. [[Nikołaj Duchonin]] i komisarz Rządu Tymczasowego W.B. Stankiewicz) 26 października (8 listopada) 1917 wzywali armię do wystąpienia przeciw władzy sowieckiej. Od 4 (17) do 11 (24) listopada 1917 przedstawiciele [[Partia Socjalistów-Rewolucjonistów|eserów]], [[Partia Konstytucyjno-Demokratyczna|kadetów]] i [[Mienszewicy|mienszewików]] próbowali przy Stawce stworzyć tzw. "ogólnorosyjski rząd" na czele z M.W. Czernowem. Od 7 (20) listopada 1917 gen. Duchonin przy poparciu przedstawicieli Ententy rozpoczął sabotaż decyzji rządu sowieckiego za co 9 (22) listopada był usunięty ze stanowiska, na które został wyznaczony [[Nikołaj Krylenko]], a szefem sztabu M.D. Boncz-Brujewicz. 19 listopada (2 grudnia) zgodnie z rozkazem gen. Duchonina został wypuszczony z więzienia gen. [[Ławr Korniłow]] i jego oficerowie, którzy pojechali nad [[Don]]. Po objęciu stanowiska przez Krylenkę Stawce postawiono zadanie zawarcia pokoju z [[Niemcy|Niemcami]] i ich sojusznikami oraz demobilizacji starej armii carskiej. Przy Stawce były powołane organy władzy sowieckiej (Komitet Wojskowo Rewolucyjny przemianowany w Centralny Komitet Działających Armii i Flot, Rewolucyjny Polowy Sztab i inne). W związku z ofensywą wojsk Niemiec i [[Austro-Węgry|Austro–Węgier]], Stawka [[26 lutego]] 1918 została dyslokowana do [[Orzeł (miasto)|Orła]] i po podpisaniu [[Traktat brzeski|pokoju w Brześciu]], rozformowana.
| |||