Roger z Salerno: Różnice pomiędzy wersjami

'''Roger z Salerno''', [[Język francuski|fr.]] ''Roger de Hauteville'', ''Roger de Salerne'' (zm. [[28 czerwca]] [[1119]]) - krzyżowiec, regent [[Księstwo Antiochii|Księstwa Antiochii]] [[1112]]-[[1119]].

Był synem [[Ryszard z Salerno|Ryszarda de Hauteville]] (syna Drogo de Hauteville'aHauteville’a) i siostry [[Tankred (regent Antiochii)|Tankreda de Hauteville]], po śmierci którego rządził Antiochią w imieniu nieletniego [[Boemund II|Boemunda II]]. Podobnie jak Tankred, Roger prowadził ciągłe walki z muzułmanami z [[Aleppo]], dążąc do zajęcia miasta. W [[1114]] trzęsienie ziemi zniszczyło szereg umocnień Antiochii, więc Roger zabrał się za ich odbudowę, szczególny nacisk kładąc na te przygraniczne. W roku [[1115]], w obliczu najazdu armii [[Wielcy Seldżucy|Wielkich Seldżuków]], zawarł sojusz z muzułmańskimi [[atabeg]]ami Lulu z Aleppo i [[Tughtakin]]em z [[Damaszek|Damaszku]]. Sojusznicza armia szybko jednak rozpadła się, i ostatecznie [[14 września]] [[1115]] roku [[Bitwa pod Sarmin|pod Danis]] Roger zaatakował Seldżuków dysponując jedynie siłami Antiochii i niewielkimi posiłkami z [[Hrabstwo Edessy|Edessy]]. Wykorzystując czynnik zaskoczenia wybił wtedy nieprzyjacielską armię niemal do nogi. Była to ostatnia próba odzyskania władzy nad [[Syria|Syrią]] przez Wielkich Seldżuków.

Wydawało się, że po tym zwycięstwie Rogerowi uda się wreszcie zdobyć Aleppo, jednak w [[1118]] roku mieszkańcy miasta wezwali na pomoc [[Ilghazi]]ego z dynastii [[Artukidzi|Artukidów]], jednego z najpotężniejszych władców w tym regionie, który przejął władzę nad miastem. Ilghazi najechał księstwo w [[1119]] roku, Roger zaś nie zaczekał na posiłki z [[Królestwo Jerozolimskie|Jerozolimy]] i [[Hrabstwo Trypolisu|Trypolisu]], i wyruszył przeciwko niemu. W dniu [[28 czerwca]] zorientował się, że jego armia została otoczona, i podjął nieudaną próbę wyrwania się z kotła, podczas której zginął wraz z niemal wszystkimi żołnierzami. Co nader znamienne, miejsce bitwy zostało później nazwane "krwawym„krwawym polem"polem” (łac. ''Ager Sanguinis''), i właśnie jako [[bitwa na Krwawym Polu]] przeszła ona do historii. W wyniku klęski, w rezultacie której Antiochia straciła kwiat swojego [[Normanowie|normańskiego]] rycerstwa, pozycja księstwa wśród państw krzyżowców znacznie spadła, a Aleppo ze strony broniącej się przed Antiochią przekształciło się w agresywną siłę zagrażającą jej istnieniu.

* [[Peter M. Holt]] ''Bliski Wschód od wypraw krzyżowych do 1517 roku'', Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1993, ISBN 83-06-02290-4.

* [[Steven Runciman]] ''Dzieje wypraw krzyżowych. Tom II'', Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1987, ISBN 83-06-01457-X.