Ukraińska Partia Socjal-Demokratyczna: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków
Nie podano opisu zmian
Linia 1:
'''Ukraińska Partia Socjal-Demokratyczna''' (USDP) – ukraińska partia, powstała wskutek odejścia części członków [[Ukraińska Partia Radykalna (1890)|Ukraińskiej Partii Radykalnej]] we wrześniu [[1899]].
 
W [[1900]] uformowała się jako '''Ukraińska Socjal-Demokratyczna Partia Galicji i Bukowiny''', i rozpoczęła wydawanie dwutygodnika "Wolja" (który ukazywał się do [[1907]]).
 
Pierwszy zjazd partii odbył się w [[1903]] we [[Lwów|Lwowie]] pod przewodnictwem [[Mykoła Hankewycz|Mykoły Hankewycza]] i [[Semen Wityk|Semena Wityka]]. Do 1907 partia była właściwie sekcją [[Polska Partia Socjalno-Demokratyczna Galicji i Śląska Cieszyńskiego|Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska Cieszyńskiego (PPSD)]] (która z kolei była częścią federacji pod nazwą [[Socjaldemokratyczna Partia Austrii]]). Dopiero w tym roku odbyła się konferencja, na której zdecydowano o odłączeniu się i tworzeniu własnych oddziałów partii.
 
W [[1911]] podzieliła się na dwie frakcje: konserwatywną, kierowaną przez Mykołę Hankewycza i Stepana Wityka, oraz niepodległościową, kierowaną przez [[Łew Hankewycz|Lwa Hankewycza]], [[Wołodymyr Starosolski|Wołodymyra Starosolskiego]], [[Porfirion Buniak|Porfiriona Buniaka]] i [[Iwan Kwasnycia|Iwana Kwasnycię]]. W wyborach w 1907 partia uzyskała 8% głosów i wprowadziła do [[Rada Państwa (Austria)|Reichsratu]] w [[Wiedeń|Wiedniu]] dwóch posłów.
 
W wyborach w 1907 partia uzyskała 8% głosów i wprowadziła do [[Rada Państwa (Austria)|Reichsratu]] w [[Wiedeń|Wiedniu]] dwóch posłów.
 
W rządzie [[Zachodnioukraińska Republika Ludowa|Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej]] w latach 1918-1919 partia miała jednego przedstawiciela - [[Antin Czernećkyj|Antona Czernećkiego]] (państwowego sekretarza pracy i opieki społecznej). W rządzie [[Ukraińska Republika Ludowa|Ukraińskiej Republiki Ludowej]] w latach 1919-1920 byli: [[Wołodymyr Temnyckyj]], [[Osyp Bezpałko]] i Wołodymyr Starosolśkyj.
 
W [[1923]] lewica partii (Czernećkyj, Parfanowycz, Iwaszko) usunęła z zarządu większość dawnych działaczy. W związku z tym w styczniu 1924 władze polskie zlikwidowały partię i zamknęły wydawane przez nią gazety. Komunistyczni działacze odeszli do [[Komunistyczna Partia Zachodniej Ukrainy|Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy]]. [[Mykoła Hankewycz]] wstąpił do [[Polska Partia Socjalistyczna|Polskiej Partii Socjalistycznej]]<ref name=UKA>[http://www.nowaukraina.org/nu_02_2006/nu2-2006-full.pdf Ukraińskie organizacje i partie polityczne w Drugiej Rzeczypospolitej (do 1926 roku)], s. 25-28</ref>.
 
Część działaczy utworzyła stowarzyszenie kulturalno-oświatowe "Robitnycza Hromada", oraz Grupę "Wpered". Po odbytym w dniach 8-9 grudnia 1928 zjeździe we [[Lwów|Lwowie]] odtworzyła partię jako partię socjaldemokratyczną. Jej wpływy były jednak nieznaczne. W 1937 prezesem partii został [[Wołodymyr Starosolski]]. Po [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] we wrześniu 1939, podobnie jak inne legalne partie polityczne [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] zawiesiła działalność, chcąc uchronić członków przed represjami sowieckimi. Jej członkowie wraz z innymi grupami socjalistycznymi utworzyli w 1950 na emigracji [[Ukraińska Partia Socjalistyczna (1950)|Ukraińską Partię Socjalistyczną]].
 
{{Przypisy}}
Po [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] we wrześniu 1939, podobnie jak inne legalne partie polityczne [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] zawiesiła działalność, chcąc uchronić członków przed represjami sowieckimi. Jej członkowie wraz z innymi grupami socjalistycznymi utworzyli w 1950 na emigracji [[Ukraińska Partia Socjalistyczna (1950)|Ukraińską Partię Socjalistyczną]].
 
== Bibliografia, literatura, linki ==