Monaster św. Katarzyny w Widnym: Różnice pomiędzy wersjami

|państwo = RUSRU-MOS

|miejscowość = [[Plik:Coat of Arms of Vidnoye (Moscow oblast) (1995).png|20px]] [[Widnoje]]

|eparchia = [[eparchiaEparchia moskiewska obwodowa|moskiewska obwodowa]]

|1. obiekt sakralny typ = [[Sobór (świątynia)|Sobór]]

|1. obiekt sakralny nazwa = Sobór św. Katarzyny

|2. obiekt sakralny typ = [[Cerkiew (budynek)|Cerkiew]]

|2. obiekt sakralny nazwa = Cerkiew Świętych Piotra i Pawła

|3. obiekt sakralny nazwa = Cerkiew św. Dymitra z Rostowa

|styl = [[klasycyzm|klasycystyczny]]

|materiał budowlany = [[cegła]], [[Skała|kamień]]

|data budowy = 1658-16791658–1679

|data reaktywacji = po 1991

'''Monaster św. Katarzyny''' -– [[prawosławie|prawosławny]] męski klasztor w [[Widnoje|Widnym]], w [[obwód moskiewski|obwodzie moskiewskim]], w jurysdykcji [[eparchia moskiewska obwodowa|eparchii moskiewskiej obwodowej]] [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]].

Monaster został założony przez cara [[Aleksy I Romanow|Aleksego I]], według prawosławnej tradycji po tym, gdy car doznał w tym miejscu cudownego widzenia św. [[Katarzyna Aleksandryjska|Katarzyny]]. Nastąpiło to w nocy, gdy żona cara [[Maria Miłosławska|Maria]] urodziła córkę [[Katarzyna Romanowa (1658-17181658–1718)|Katarzynę]]. Pierwsze budynki monasterskie zostały wzniesione z drewna, jednak w 1664 car polecił zbudować nowe obiekty murowane, on również ufundował wyposażenie dla klasztornych świątyń i sam ofiarował ikonę św. Katarzyny, czczoną już wcześniej jako cudotwórcza<ref name="mon1">[http://www.ekaterinamon.ru/index.php3?id=123 XVII ВЕК]</ref>. Murowaną cerkiew św. Katarzyny z bocznymi ołtarzami św. Sergiusza z Radoneża i św. Mikołaja zbudowano w 1679 i w tym samym roku wyświęcono w obecności cara i bojarów. Była to świątynia jednokopułowa, z wolno stojącą dzwonnicą<ref name="mon1"/>. Monaster nie posiadał własnych wsi, toteż otrzymywał regularną pomoc na utrzymanie od dworu; zdarzało się przy tym, że fundusze te nie docierały i mnisi żyli w ubóstwie. Na początku XVIII w. w klasztorze przebywało ok. 30 mnichów, [[posłusznik]]ów i świeckich robotników<ref name="mon2">[http://www.ekaterinamon.ru/index.php3?id=126 XVIII ВЕК]</ref>.

Po sekularyzacji majątku cerkiewnego i przejściu wszystkich monasterów na państwowe utrzymanie w 1764 monaster św. Katarzyny nie został zaliczony do żadnej kategorii klasztorów, mógł działać dalej jako nieetatowy. Mimo to II poł. XVIII w. była okresem znaczącego rozwoju wspólnoty. Szczególną opiekę roztoczył na nim metropolita moskiewski [[Platon (Lewszyn)]]. Gdy przełożonym monasteru został [[hieromnich]] Melchizedek, kompleks budynków klasztornych został znacząco rozbudowany. Wzniesiono nowy murowany [[klasycyzm|klasycystyczny]] sobór św. Katarzyny, rozbudowano starszą cerkiew i zmieniono jej wezwanie na Świętych Piotra i Pawła, otoczono klasztor murem obronnym z basztami, zbudowano murowane budynki z celami mnichów, odnowiono bramę wjazdową z cerkwią nadbramną św. Dymitra z Rostowa i dzwonnicą<ref name="mon2"/>. Podczas wojny francusko-rosyjskiej w 1812 monaster nie odniósł większych strat. Trzydzieści lat później został ponownie rozbudowany z inicjatywy przełożonego, hieromnicha Misaela. Wtedy wzniesiono w nim dwa nowe budynki z celami mnichów, budynki mieszkalne dla pielgrzymów, zabudowania gospodarcze, pozłocono kopuły i krzyże na soborze św. Katarzyny oraz na dzwonnicy. W okresie, gdy przełożonym monasteru był hieromnich Arseniusz (1870-18911870–1891) odnowiona została stara cerkiew Świętych Piotra i Pawła, natomiast w latach 1891-18931891–1893 przebudowano sobór św. Katarzyny, w którym w kolejnych latach wykonano nowe freski. Większość mieszkańców monasteru w końcu XIX w. była w podeszłym wieku i prowadziła ascetyczny tryb życia. Dzięki prowadzeniu gospodarstwa klasztor osiągał jednak wysokie dochody<ref>[http://www.ekaterinamon.ru/index.php3?id=127 XIX ВЕК]</ref>.

W 1908, w dniu, gdy miały odbyć się uroczystości 250. rocznicy powstania klasztoru, przełożony wspólnoty ihumen Martyriusz został zamordowany w swojej celi. Był to napad rabunkowy; winnych nigdy nie ustalono. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] budynki monasteru w Widnym przekazaniu mniszkom z [[monaster Narodzenia Matki Bożej w Różanymstoku|monasteru Narodzenia Matki Bożej w Różanymstoku]], ewakuowanym z Królestwa Polskiego w 1915. O zmianie typu monasteru z męskiego na żeński zdecydował osobiście [[patriarcha moskiewski i całej Rusi]] [[Tichon (patriarcha Moskwy)|Tichon]], na prośbę przełożonej monasteru w Różanymstoku, [[Helena (Konowałowa)|Heleny]]. Ostatni mnisi z klasztoru w Widnym zostali przeniesieni do innych wspólnot. Monaster w Widnym po [[rewolucja październikowa|rewolucji październikowej]] mógł dalej funkcjonować jako komuna pracy. Sobór św. Katarzyny pozostał czynny jako cerkiew parafialna. Wspólnotę ostatecznie zamknięto w 1931. Niektóre mniszki zostały wówczas aresztowane i zesłane do [[Kazachstan]]u, inne zamieszkały u różnych rodzin lub przeniosły się do innych klasztorów<ref>[http://www.ekaterinamon.ru/index.php3?id=125 XX ВЕК]</ref>. W zabudowaniach monasterskich rozmieszczono więzienie, w cerkwi Świętych Piotra i Pawła -– klub, a następnie również kolonię karną dla młodocianych oraz technikum. Do 1934 czynna była cerkiew nadbramna, zamknięta po tym, gdy jeden z osadzonych w kolonii zamordował mieszkającą przy świątyni mniszkę Wierę<ref name="mon3">[http://www.ekaterinamon.ru/index.php3?id=128 1931-19911931–1991 ГОДЫ]</ref>. Niektóre ikony z cerkwi monasterskich w tajemnicy wywieziono do sąsiedniej wsi [[Jermolino]]. Najcenniejsza, ikona św. Katarzyny, zaginęła<ref name="mon3"/>.

W latach 30. XX wieku więzienie i kolonia karna w monasterze zostały zlikwidowane. Przez pewien czas w budynku znajdowały się mieszkania. W końcu 1938 przystąpiono do generalnej przebudowy kompleksu, by w 1939 utworzyć w nim nowe więzienie polityczne, przeznaczone dla 150-160150–160 więźniów, nazwane od pobliskiego majątku Suchanowką<ref name="mon3"/>.