Pseudosobór lwowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Przebieg soboru: poprawa linków |
lit. |
||
Linia 28:
Wkrótce później nastąpiła również oficjalna likwidacja [[Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-rusińskiego|Rusińskiej Cerkwi Greckokatolickiej]] na [[Zakarpacie|Zakarpaciu]] (1946–1949) i w [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] (1950). W [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|Polsce]] biskup przemyski [[Jozafat Kocyłowski]] i [[biskup sufragan]] przemyski [[Grzegorz Łakota|Hryhorij Łakota]] zostali aresztowani przez funkcjonariuszy [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego]] i przekazani NKWD, a oficjalne struktury Kościoła greckokatolickiego po [[Akcja „Wisła”|Akcji „Wisła”]] zlikwidowane.
Likwidacja skutków soboru lwowskiego nastąpiła wkrótce przed upadkiem Związku Sowieckiego, w latach 1989–1990. Z punktu widzenia [[prawo kanoniczne|prawa kanonicznego]] [[Kościół katolicki|Kościoła katolickiego]], którego [[Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego]] jest częścią od samego początku był on całkowicie nieważny. Kościół greckokatolicki obrządku ukraińskiego przez cały czas kontynuował oficjalną działalność w [[diecezja]]ch na Zachodzie, działał również w podziemiu na terenie ZSRR. W latach 1946-1990 Kościół greckokatolicki był największą podziemną organizacją religijną w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]], udzielającą wbrew sowieckim władzom [[sakrament]]ów i nauczającą potajemnie religii. W [[Bazylika
{{Osobny artykuł|Ukraińska cerkiew greckokatolicka w ZSRR w latach 1945-1991|Cerkiew greckokatolicka w Polsce w latach 1945-1989}}
| |||