Wikipedia

Lotnictwo Dalekiego Zasięgu (ZSRR): Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
poprawa linków, usuniecie powtarzajacych sie linkow
Linia 3:
== Historia ==
=== Lotnictwo Dalekiego Zasięgu podczas II wojny światowej ===
[[Plik:TB742015.jpg|thumb|300px|[[Pe-8]] – radziecki ciężki samolot bombowy dalekiego zasięgu użytkowany przez Lotnictwo Dalekiego Zasięgu podczas II wojny światowej]]
Trzy pierwsze armie lotnicze oznaczone jako armie lotnicze specjalnego przeznaczenia zostały stworzone w latach 1936–1938<ref group="uwaga">2. Armia została sformowana 15 marca 1937 roku na Dalekim Wschodzie, nieco później 3. Armia Lotnicza została sformowana w [[Północnokaukaski Okręg Wojskowy (ZSRR)|Północnokaukaskim Okręgu Wojskowym]].</ref>. 5 listopada 1940 roku zostały one przemianowane na Lotnictwo Bombowe Dalekiego Zasięgu Naczelnego Dowództwa [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] (do lutego 1942 roku) z powodu nie uczestniczenia w walce podczas [[Wojna zimowa|konfliktu z Finlandią]]<ref>http://www.allaces.ru/cgi-bin/s2.cgi/sssr/struct/main.dat Charin {{lang|ru}}. [dostęp 3 marca 2012].</ref>.
 
Linia 23:
Kiedy lata 40. dobiegały końca i [[zimna wojna]] się rozpoczęła [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związek Radziecki]] zwarł szyki, aby stworzyć broń odstraszającą w stosunku do [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]]. Jedynym wystarczająco dobrym samolotem, którym mógłby być wyposażony w tą broń był [[Tu-4]], który był wierną kopią [[Boeing B-29 Superfortress|B-29 Superfortress]]. Wszedł on do produkcji w 1949 roku, będąc pierwszą groźbą wybuchu wojny ze Stanami Zjednoczonymi (technologia pocisków rakietowych, w tym czasie była jeszcze daleką przyszłością). Ponieważ Tu-4 nie był w stanie powrócić po misji do Związku Radzieckiego wojsko pracowało nad stworzeniem samolotu międzykontynentalnego.
 
[[Plik:Tu-95 Bear D.jpg|thumb|300px|left|[[Tu-95]] – radziecki strategiczny samolot bombowy dalekiego zasięgu, samoloty tego typu służyły w Lotnictwie Dalekiego Zasięgu podczas [[Zimna wojna|zimnej wojny]]]]
Wynikiem tej rywalizacji był wysoce udany bombowiec jakim był [[Tu-95]], który wszedł do służby w latach 1955–1956 i pozostawał on kluczowym elementem zagrożenia dla państw [[NATO]] do końca zimnej wojny – pozostał on także w służbie po [[Rozpad Związku RadzieckiegoZSRR|rozpadzie Związku Radzieckiego]]<ref>[http://www.aviaport.ru/digest/2005/03/29/89476.html Krótki raport o wykonaniu treningu w 2005 roku] {{lang|ru}}. [dostęp 3 marca 2012].</ref>. Wkładem Miasiszczewa był [[M-4]], ale samolot ten nie spełnił oczekiwań. Jednak w zaskakujący sposób posłużył on jako [[powietrzny tankowiec]], co stało się jego głównym zadaniem i znacznie poszerzyło zasięg operacyjny strategicznej floty powietrznej ZSRR. Inne samoloty w służbie Lotnictwa Dalekiego Zasięgu w okresie zimnej wojny to [[Tu-16]] i [[Tu-22]].
 
W 1957 roku 65. Armia Lotnicza została przemianowana na 5. Armię Lotniczą i przeniesiona do [[Błagowieszczeńsk (obwód amurski)|Błagowieszczeńska]]. W 1960 roku Lotnictwo Dalekiego Zasięgu zostało zreorganizowane na Samodzielne Korpusy Lotnicze Ciężkich Bombowców (OTBAK – ''Otdielnij tiażeli bombandirowocznij awiatsionnij korpus''), zamiast wcześniejszej nazwy armii lotniczej, a było to spowodowane wzrostem liczby uzbrojenia oraz użyciem broni nuklearnej jako części uzbrojenia<ref name="źródłoA" />. Wśród tych korpusów znajdowały się 2., 6. i 8. Korpus<ref>[http://www.ww2.dk/new/air%20force/corps/corps.htm Siły powietrzne (WWS) – Военно-Воздушные Силы (ВВС) – korpusy lotnicze] {{lang|en}}. [dostęp 3 marca 2012].</ref> i były one po części sformowane z 43., 50. i 5. Armii Lotniczej Lotnictwa Dalekiego Zasięgu. W tym samym czasie 43. i 50. Armia Lotnicza zostały przeniesione do [[Wojska Rakietowe Przeznaczenia Strategicznego ZSRR|Strategicznych Wojsk Rakietowych]] i stały się [[43 Armia Rakietowa|43.]] i [[50 Armia Rakietowa|50. Armią Rakietową]].
 
Do 1980 roku DA WS istniało jako samodzielny rodzaj wojsk. W styczniu 1980 roku Lotnictwo Dalekiego Zasięgu zostało rozwiązane, a jednostki ciężkich bombowców zostały podzielone pomiędzy trzy armie lotnicze – 37. Armię Lotniczą Najwyższego Naczelnego Dowództwa (strategicznego przeznaczenia), ze swoją kwaterą główną w [[Moskwa|Moskwie]], 46. Armię Lotniczą Najwyższego Naczelnego Dowództwa (strategicznego przeznaczenia) w [[Smoleńsk]]uSmoleńsku i 30. Armię Lotniczą Najwyższego Naczelnego Dowództwa (strategicznego przeznaczenia) w [[Irkuck]]u. W latach 80. Lotnictwo Dalekiego Zasięgu wprowadziło do służby bombowiec strategiczny [[Tu-160]], który był podobny i nieco większy od amerykańskiego [[Rockwell B-1B Lancer|B-1 Lancera]].
 
Te trzy armie lotnicze dalekiego zasięgu latały również na [[Tu-22M]]. 1 stycznia 1991 roku siły 46. Armii Lotniczej zawierały<ref>Rękopis SSM z grupy Yahoo TO&E.</ref>:
Linia 36:
* 64. Samodzielny Pułk Komunikacyjny (Smoleńsk)
* 103. Pułk Lotnictwa Transportowego Gwardii (Smoleńsk)
* 199. Brzeski Samodzielny Pułk Rozpoznania Dalekiego Zasięgu ([[Nieżyn (Ukraina)|Nieżyn]]), 26 [[Tu-22]]R22R
* 290. Samodzielny Pułk Lotnictwa Rozpoznania Dalekiego Zasięgu (Ziabrówka, [[obwód homelski]])
* 13. Dywizja Lotnictwa Bombowców Ciężkich
Linia 47:
** 200. Brzeska Dywizja Lotnictwa Bombowców Ciężkich Gwardii (Bobrujsk) z 20 Tu-22M3 i 18 Tu-16K
** 260. Dywizja Lotnictwa Bombowców Ciężkich ([[Stryj (miasto)|Stryj]]) z 18 Tu-22M3 i 23 Tu-16K
* 326. Tarnopolska Dywizja Lotnictwa Bombowców Ciężkich ([[Tartu]])
** 132. Berlińska Dywizja Lotnictwa Bombowców Ciężkich (Tartu) z 18 Tu-22M3 i 17 Tu-16K
** 402. Dywizja Lotnictwa Bombowców Ciężkich ([[Bołbasowo]]) z 17 Tu-22M3 i 7 Tu-16K
Linia 55:
 
== Strategia ==
[[Plik:Tu-16 Badger G.jpg|thumb|300px|[[Tu-16]] – radziecki odrzutowy samolot bombowy użytkowany przez Lotnictwo Dalekiego Zasięgu w czasie zimnej wojny. Na zdjęciu z pociskiem KRS-5]]
W wypadku [[Wojna jądrowa|wojny nuklearnej]] ze Stanami Zjednoczonymi wszystkie siły ciężkich bombowców miały zostać użyte do ataku na cele amerykańskie. Średnie bombowce miały posiadać rolę drugoplanową.
 
Linia 64:
Chociaż siły skupione w rejonie arktycznym mogłyby stanowić poważne zagrożenie dla [[Ameryka Północna|Ameryki Północnej]], to surowy klimat, słaba sieć logistyczna i niewystarczająca sieć obronna uniemożliwiały taki plan. Tym samym Związek Radziecki stworzył sieć (dyżurnych) baz arktycznych pod kontrolą OGA (Arktyczna Grupa Kontrolna), które miałyby zostać uruchomione na wypadek wojny<ref>{{cytuj stronę | url = http://en.novayagazeta.ru/data/2008/54/00.html| tytuł = Kaczki strategicznego przeznaczenia| data dostępu = 3 marca 2012| autor = Paweł Felgengauer| data = 31 lipca 2008| praca = Nowaja Gazieta| język = en}}</ref>. Bazy te były lotniskami polowymi używanymi na krótkie postoje, tzw. odbicie (ros. ''Аэродром подскока''), przez samoloty w celu uzupełnienia paliwa i niezbędnego serwisu związanego z przedłużeniem długości lotu.
 
Początkowo bazami tymi były Ołenegorsk, lotnisko Rogaczewo na [[Nowa Ziemia|Nowej Ziemi]] i Workuta Sowietskij na północnym-zachodzie oraz [[port lotniczy Tiksi]], [[port lotniczy Anadyr]] i Mys Szmidta na północnym-wschodzie. Chociaż [[Tu-95]] mógł działać bez baz tymczasowych, to prawie wszystkie inne samoloty potrzebowałyby takich baz w celu osiągnięcia terenu Stanów Zjednoczonych.
 
Załogi bombowców były szkolone w celu osiągnięcia jak najlepszej dyspozycji w podstawowych aspektach operacji strategicznych, włączając w to nawigację, [[tankowanie w powietrzu]], procedury ataków rakietowych powietrze-ziemia, tymczasowe bazy arktyczne, taktykę przenikania na terytorium wroga i działania dotyczące walki radioelektronicznej.
 
== Pod rosyjską flagą ==
Wraz z [[Rozpad Związku Radzieckiego|rozpadem Związku Radzieckiego]] Lotnictwo Dalekiego Zasięgu weszło w okres schyłkowy wraz z innymi byłymi elementami [[Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona|Sił Zbrojnych ZSRR]]. Miało to swoją kulminację wtedy, gdy dowództwo zostało formalnie rozwiązane w 1998 roku jako część połączenia [[Wojska PWO|Wojsk PWO]] z [[Siły Powietrzne Federacji Rosyjskiej|siłami powietrznymi]]. Zostało ono zastąpione przez 37. Armię Lotniczą Najwyższego Naczelnego Dowództwa w skład której wchodził jeden pułk złożony z ok. 15 [[Tu-160]], trzech pułków [[Tu-95]], czterech pułków [[Tu-22M]] i jednego pułku [[Powietrzny tankowiec|powietrznych tankowców]]. Liczyły one razem ok. 15 Tu-160, 64 Tu-95, 116 Tu-22M i ok. 20 powietrznych tankowców [[Ił-78]]<ref>Równowaga sił zbrojnych w 2006 roku według [[International Institute for Strategic Studies|IISS]].</ref>. W 2006 roku do służby został dołączony jeszcze jeden Tu-160, co zwiększyło liczbę samolotów w służbie do 16. W 2009 roku 37. Armia Lotnicza Najwyższego Naczelnego Dowództwa została przemianowana na Dowództwo Lotnictwa Dalekiego Zasięgu w wyniku przeprowadzonej na szeroką skalę reorganizacji Rosyjskich Sił Powietrznych.
 
{{uwagi}}
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Lotnictwo_Dalekiego_Zasięgu_(ZSRR)”