Husajn odpowiedzialny za politykę zagraniczną kraju podpisał radziecko-irackieiracki traktat o przyjaźni i współpracy zapewniającego wszechstronne radzieckie wsparcie dla reżimu irackiego. Sam al-Bakr był przeciwny nawiązaniu stosunków z ZSRR a według jednej z wersji w trakcie jednej z ostrych dyskusji na temat polityki zagranicznej, zdenerwowany Husajn miał wyciągnąć broń i strzelić w przedramię dyskutanta<ref>Malik s.40</ref>. Opierając się na wsparciu ZSRR, rząd [[nacjonalizacja|znacjonalizował]] przemysł naftowy i przezbroił iracką armię. Zainteresowane Bliskim Wschodem [[Stany Zjednoczone Ameryki]] nie były zachwycone radykalnymi działaniami irackiego rządu. W dodatku Irak, który w lutym 1972 roku podpisał układ z ZSRR (który był zbliżony do tych, które Związek Radziecki zawierał z krajami [[blok wschodni|bloku wschodniego]] zachwiał układ sił w regionie. W 1975 roku w ramach pogłębienia relacji z blokiem wschodnim, Irak zyskał status obserwatora w [[Rada Wzajemnej Pomocy Gospodarczej|Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej]]<ref>Smolansky, Oleg; Smolansky, ''Bettie (1991). The USSR and Iraq: The Soviet Quest for Influence''. Duke University Press. s. 25. ISBN 978-0-8223-1116-4.</ref>. Układ z ZSRR spowodował pogorszenie relacji z USA które spowodowało mające miejsce w latach 1973-1975 finansowanie przez CIA kurdyjskich rebeliantów walczących z rządem Baas<ref>Tripp, Charles (2010).'' A History of Iraq''. Cambridge University Press. s. 203. ISBN 978-0-521-87823-4.</ref>. Pod wpływem al Bakra, Irak zdystansował się od ZSRR i rozpoczął proces poprawy stosunków z USA<ref>Maliks. 44</ref>. Niemniej jednak dzięki układowi z ZSRR, rząd uzyskał pozbył się wroga wewnętrznego - lokalnych komunistów którzy najlepiej zorganizowaną w państwach arabskich partią ([[Iracka Partia Komunistyczna]]). Działalność opozycyjna partii mogła doprowadzić do ingerencji Związku Radzieckiego w sprawy irackie, ku zadowoleniu baasistów, dzięki układowi z ZSRR Moskwa wpłynęła na komunistów, którzy zdecydowali się na wejście w tymczasowy sojusz z baasistami. PodPo długich debatach wewnątrzpartyjnych komuniści w 1974 roku weszli w skład Narodowego Frontu Postępowego przez co w pewien sposób zostali wchłonięci przez partię Baas i przestali liczyć się jako samodzielna partia<ref>Malik s.44-45</ref>.
[[Plik:Arab Summit 1978.jpg|right|thumb|250px|al-Bakr na szczycie [[Liga Arabska|Ligi Arabskiej]] w Bagdadzie w 1978 roku, na fotografii widoczni są również Saddam Husajn, prezydent Syrii [[Hafiz al-Asad]] oraz premier [[Liban]]u, [[Salim al-Huss]]]]
