'''Lew Emilianowicz (Emiljewicz) Włodzimirski''' ([[język rosyjski|ros.]] Лев Емельянович (Эмильевич) Влодзимирский, ur. [[10 stycznia]] [[1905]] w [[Barnauł|Barnaule]], zm. [[23 grudnia]] [[1953]] w [[Moskwa|Moskwie]]), [[Generał|generał porucznik]], wieloletni funkcjonariusz [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckich]] organów bezpieczeństwa [[OGPU]]/[[Główny Zarząd Bezpieczeństwa Państwowego|Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (ros. GUGB)]]-[[NKWD]]/[[NKGB]]/[[Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR|Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego]]/[[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ZSRR|MWD]], m.in. szef Służby Śledczej Ludowego Komisariatu Bezpieczeństwa Państwowego Związku Radzieckiego (NKGB ZSRR).
Służbę w organach bezpieczeństwa państwowego rozpoczął w maju [[1928]] roku, w jednym z 12 okręgów Zjednoczonego Państwowego Zarządu Politycznego (''ros. OGPU''). Następnie do kwietnia [[1930]] r. służył w jego administracji, a do lipca [[1934]] r. w administracji okręgu północnokaukaskiego OGPU. Od lipca 1934 roku do [[1937]] roku w Tajnym Oddziale Tajno-Politycznym (''ros. SPO'') Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego Kaukaskiego NKWD. W maju [[1938]] roku został przeniesiony do centrali NKWD na [[Łubianka (Moskwa)|Łubiance]], gdzie służył w Tajnym Wydziale Tajno-Politycznym [[Główny Zarząd Bezpieczeństwa Państwowego|Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego ([[ros. GUGB)]]) przy Ludowym Komisariacie Spraw Wewnętrznych (NKWD), do [[22 grudnia]] [[1938]] roku. (''Po nadaniu pionom GUGBGZBP numeracji, Tajny Wydział [Oddział] Tajno-Polityczny stał się Wydziałem 2''). W [[1939]] w Głównym Zarządzie Ekonomicznym, następnie przeniesiony do kontrwywiadu, gdzie pełnił funkcję pierwszego zastępcy naczelnikaszefa ''Wydziału III''3 GUGB-NKWD[[Główny Zarząd Bezpieczeństwa Państwowego|Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego]]. W lipcu 1939 na polecenie [[Józef Stalin|Stalina]] i [[Ławrientij Beria|Berii]] wraz z innymi funkcjonariuszami NKWD zamordował ambasadora ZSRR w [[Chiny|Chinach]], [[Iwan Bowkun-Ługaniec|Iwana Bowkun-Ługańca]] i jego żonę. Po reorganizacji organów bezpieczeństwa i wywiadu w lutym [[1941]] roku, czego wynikiem było utworzenie odrębnego pionu o nazwie [[Ludowy Komisariat Bezpieczeństwa Państwowego]] (sk. NKGB), Włodzimirski został naczelnikiemszefem ''Służby Śledczej''NKGBLKBP, później do maja [[1946]] roku pracował w jednym z Zarządów NKGBLKBP (od 1946 roku [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR|Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR]]).
Od sierpnia do połowy listopada 1946 roku był szefem Zarządu, następnie do marca [[1953]] roku pełnił obowiązki szefa Głównego Zarządu Kadr przy SM [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Ostatnim jego stanowiskiem w MBP była funkcja szefa Służby Śledczej przy jednym z zarządów.
