Filaret (Gumilewski): Różnice pomiędzy wersjami

Był synem kapłana prawosławnego. Imię świeckie Dmitrij otrzymał na chrzcie na cześć św. [[Dymitr z Tesaloniki|Dymitra z Tesaloniki]]. Już w dzieciństwie chłopiec był wdrażany przez ojca do pomocniczej służby w [[parafia]]lnej [[cerkiew (budynek)|cerkwi]], zaś w wieku siedmiu lat został oddany na naukę do [[hierodiakon]]a Nikona, mieszkańca [[Pustelnia Zaśnięcia Matki Bożej w Wyszy|pustelni Zaśnięcia Matki Bożej w Wyszy]]. Następnie rozpoczął naukę w szkole duchownegoduchownej w [[Szack]]u, gdzie biskup tambowski [[Jonasz (Wasiljewski)|Jonasz]] [[nazwiska seminaryjne|zmienił jego rodowe nazwisko]] Konobiejewski na Gumilewski. Ojciec Dmitrija planował, że syn zostanie duchownym żonatym i przejmie po nim [[parafia|parafię]]. Początkowo przyszły biskup faktycznie poszukiwał przyszłej małżonki, ostatecznie jednak zdecydował się na kontynuowanie edukacji teologicznej i wstąpienie do monasteru. W 1826 został przyjęty do [[Moskiewska Akademia Duchowna|Moskiewskiej Akademii Duchownej]], zaś po jej ukończeniu, 19 sierpnia 1829, złożył [[Postrzyżyny mnisze|wieczyste śluby mnisze]] przed metropolitą moskiewskim [[Filaret (Drozdow)|Filaretem]]. Hierarcha ten w szczególny sposób opiekował się młodym mnichem, pragnąc, by ten został w przyszłości jego następcą. 3 lutego 1830 Filaret (Gumilewski) został wyświęcony na [[hierodiakon]]a, zaś 29 czerwca – na [[hieromnich]]a<ref name="ortho">[http://www.ortho-rus.ru/cgi-bin/ps_file.cgi?2_2411 Филарет (Гумилевский)]</ref>.

Jeszcze w czasie studiów duchowny został zatrudniony w Moskiewskiej Akademii Duchownej jako bibliotekarz, a po uzyskaniu końcowego dyplomu wyznaczony na cenzora uczelni i wykładowcę historii Cerkwi prawosławnej. Formalnie został zaliczony w poczet mnichów [[Monaster Doński|Monasteru Dońskiego]]. W 1832 został przeniesiony do katedry Pisma Świętego, zaś po roku został wykładowcą [[teologia dogmatyczna|teologii dogmatycznej]] i [[teologia moralna|moralnej]]. W 1833 objął stanowisko inspektora Moskiewskiej Akademii Duchownej i zgodnie ze zwyczajem został równocześnie mianowany przełożonym [[Monaster Objawienia Pańskiego w Moskwie|monasteru Objawienia Pańskiego w Moskwie]]<ref name="ortho"/>. Po dwóch latach awansował na rektora Akademii, otrzymując równocześnie godność [[archimandryta|archimandryty]]. W tym samym roku przeprowadził kontrolę wewnętrzną w seminariach duchownych przy Pustelni Wifańskiej, w [[Wołogda|Wołogdzie]], [[Jarosław (miasto w Rosji)|Jarosławiu]], [[Kostroma (miasto)|Kostromie]] i [[Tambow]]ie<ref name="ortho"/>.

Dzięki protekcji metropolity moskiewskiego Filareta w październiku 1841 rektor Moskiewskiej Akademii Duchownej został nominowany na biskupa ryskiego, wikariusza [[Eparchia pskowska|eparchii pskowskiej]]. Metropolita Filaret wskazał na niego z uwagi na jego znajomość [[język niemiecki|języka niemieckiego]] i niemieckiej teologii [[protestantyzm|protestanckiej]]. Filaret (Gumilewski) przyjął chirotonię biskupią 21 grudnia 1841 w [[sobór Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Petersburgu|soborze Kazańskiej Ikony Matki Bożej]] w [[Petersburg]]u. Na ziemiach łotewskich i estońskich otworzył 63 nowe parafie z 20 wolno stojącymi cerkwiami oraz 43 tymczasowymi świątyniami. Jego działalność sprawiła, iż znalazł się w konflikcie z miejscową niemiecką szlachtą i w 1848 został przeniesiony na [[eparchia charkowska|katedrę charkowską]]<ref name="ortho"/>. W nowej eparchii opiekował się szkołami duchownymi, dbał o funkcjonowanie seminariów duchownych i monasterów, wznosił nowe cerkwie i odnawiał już istniejące. W 1857 otrzymał godność arcybiskupią. Dwa lata później przeniesiony na katedrę [[eparchia czernihowska (Patriarchat Moskiewski)|czernihowską i nieżyńską]], gdzie prowadził analogiczną działalność<ref name="ortho"/>. Prowadził także pracę duszpasterską w więzieniach. Był również znany jako znakomity kaznodzieja. Szczególną sławę zyskały jego kazania pasyjne, jakie wygłaszał w okresie [[Wielki post|Wielkiego Postu]]<ref name="ortho"/>.